The Real Bling Ring: Hollywood Heist is een smaakvolle serie over beruchte inbrekers

Niets zo aantrekkelijk voor een inbreker als het huis van een beroemdheid. De huizen zijn groot, de spullen duur én de sterren laten (te) veel van zichzelf en hun bewegingen zien op internet, waardoor het akelig eenvoudig is om te bepalen of iemand thuis is. Een groep van zeven tieners en jongvolwassenen had dat tussen oktober 2008 en augustus 2009 als geen ander in de smiezen. De groep – die wereldwijde bekendheid kreeg als ‘The Bling Ring’ – was in die periode verantwoordelijk voor talloze inbraken in huizen van beroemdheden als Paris Hilton en Orlando Bloom. Ze maakten voor miljoenen aan bezittingen buit, en werden daardoor beroemdheden op zich.

In de driedelige Netflix-documentaireserie The Real Bling Ring: Hollywood Heist wordt de geschiedenis van de groep uiterst smaakvol opgediend, waarbij ook twee van de overvallers zelf aan het woord komen. Het is maar de vraag of ze spijt hebben van hun acties, want een van hen lijkt zelfs iets Robin Hood-achtigs te zien in hun acties: ‘We stalen niet van de armen!’

Tegelijkertijd biedt de serie een interessant inkijkje in het belang van roem in de jaren nul. Iedereen in Los Angeles was op een ongezonde manier geobsedeerd met beroemdheden en realitysterren, waarbij het helemaal niet meer relevant was of die beroemdheden überhaupt over enig talent beschikten. Het publiek vrat al hun belevenissen op, de roddeljournalistiek vierde hoogtij, en niets in het leven van de sterren bleef privé.

En dat maakte het voor de Bling Ring weer verdomd makkelijk om alles te stelen wat ze wilden. De kick van de overvallen werd uiteindelijk zo groot dat ze niet meer konden stoppen, waarna ze – uiteraard – tegen de lamp liepen. Maar ze hebben in ieder geval een goed verhaal voor het leven, blijkt ook uit deze serie. Aan sensatiezucht geen gebrek, maar dat past natuurlijk uitstekend bij het onderwerp. Het verhaal van de Bling Ring verschilt in die zin niet heel veel van dat van een beroemdheid: we kunnen onze ogen er uiteindelijk nooit écht van afhouden.