Maak de wereld groter

Sophie Derkzen: ‘Ik hoorde het via mijn vriend: dat is namelijk Nathan Vecht, als medeschrijver van Het jaar van Fortuyn is hij genomineerd voor de Nipkow – dubbel feest dus bij ons thuis! Onze kinderen vroegen zich wel af wat de Zilveren Rijstwafel is, haha, die bijnaam houden we erin. Ik wil trouwens graag benadrukken dat ik in dit interview wel aan het woord kom, maar dat de nominatie voor de hele redactie is. Ik presenteer Bureau Buitenland nu ruim twee jaar; eerst naast Chris Kijne, in januari kwam Tim de Wit erbij. Wij kunnen als presentatoren absoluut niet zonder de kennis en kunde van onze fantastische redacteuren en correspondenten. We zijn echt een club, en we zijn allemaal heel blij met deze nominatie. Zo’n eer, en een opsteker voor de buitenlandjournalistiek.’

‘Op 20 mei had onze correspondent Michiel Driebergen vanuit een schuilkelder in Oekraïne een verhaal dat ik heel aangrijpend vond. Je hoort een achtjarig meisje dat liedjes zingt in de kelder, terwijl Michiel spreekt met oude mensen die hun dorp eigenlijk moeten verlaten, maar dit niet durven. Een reportage die je laat beseffen dat het uiteindelijk mensen zijn die worden verpletterd in al dat wapengekletter. Met dit soort radio breng je het nieuws echt terug tot menselijke proporties. Dat is een belangrijk streven voor Bureau Buitenland, naast de duiding die we in de gesprekken brengen. Ook maken we podcasts waarin we wat meer uitzoomen, zoals Europa draait door van Tim de Wit en Arend Jan Boekestijn, of mijn serie Generatie Merkel, rond de Duitse verkiezingen.’

De Nipkowjury noemt jullie ‘urgenter dan ooit’, ongetwijfeld refererend aan de oorlog in Oekraïne. Ervaren jullie dat zelf ook zo?
‘Het is fijn dat deze nominatie ons bevestigt in de overtuiging dat we buiten onze eigen landsgrenzen moeten blijven kijken, dat we onze wereld groter moeten maken. En door de oorlog realiseren steeds meer mensen zich inderdaad dat het goed is om je tot het buitenland te verhouden, om te volgen wat daar gebeurt. En dat de wereld, zoals de jury ook schrijft, veel groter is dan wij in het Westen weleens denken. Als Bureau Buitenland-redactie leggen we de lat hoog voor onszelf – altijd al, maar door de oorlog hebben we nog meer gesprekken over vragen als: wie laten we aan het woord? Wie geven we een podium? En in hoeverre geven we tegengas? Die discussie is er sinds de oorlog alleen maar scherper op geworden, maar dat maakt het samen aan dit programma werken juist leuk. Verder willen we naast de oorlog in Oekraïne ook genoeg aandacht aan de rest van de wereld blijven geven. Dus als er opeens iets relevants gebeurt in Sri Lanka hoor je dat ook bij ons. We hopen je dan echt te verleiden om met ons mee te reizen en uit te vinden wat daar speelt. De hele wereld is ons werkveld.’