De genomineerden voor de Libris Literatuurprijs 2022

Als beroepslezer is het wel eens frustrerend om te zien dat sommige schrijvers maar niet ontdekt worden. Renée van Marissing is zo’n schrijver. Je weet zeker dat heel veel lezers haar nieuwe roman Onze kinderen (Querido) prachtig zouden vinden, ze weten het alleen nog niet. Na de dood van haar vader, die te veel dronk en allesbehalve een ideale vader was, moet Mia zijn huis leegruimen. Intussen kan haar vrouw Sally elk moment bevallen van hun eerste kind. Mia probeert grip te krijgen op de nare herinneringen aan haar vader, die ze toch ook mist, en op haar gevoelens over de komst van een baby waarmee ze geen genen deelt. Een intieme vertelling over familiebanden en rouw.

Vooraf leek het nogal een opgave, een roman van 600 pagina’s over de geschiedenis van een verloren gegaan middeleeuws manuscript. Maar na drie dagen koortsachtig lezen, ben je ineens op pagina 577 aangeland en bestijgt Willem alias Madoc zijn paard om voorgoed je leven uit te galopperen.

Deze lezer zag hem met lede ogen gaan, want hoe vaak overkomt je dat nog, lezen zoals je als kind deed, opgeslokt door een andere wereld waarin je nog weken zou willen vertoeven? Omdat Willem die Madoc maakte (Uitgeverij Van Oorschot) bevolkt wordt door ridders, monniken en edellieden is de vergelijking met De brief voor de koning en Kruistocht in spijkerbroek gauw gemaakt. Ook de herinnering aan Umberto Eco’s In de naam van de roos dringt zich op, en als je alle middeleeuwse registers opentrekt, zou je zelfs Dan Brown en Game of Thrones erbij kunnen slepen.

Maar de Willem die Nico Dros tot leven wekte, heeft zulke broeders helemaal niet nodig, want hij kan uitstekend op eigen benen staan. Willem die Madoc maakte is een historische roman vol spannende avonturen, maar gaat net zo goed over de gevoelswaarde van taal, de ontstaansgeschiedenis van seculiere literatuur en religieus extremisme.

In De atlas van overal (Atlas Contact) onderzoekt Deniz Kuypers (1981), zoon van een Turkse vader en een Nederlandse moeder, in hoeverre migratie, ontheemding en vaderschap het leven van zijn vader en dat van hemzelf hebben bepaald. Daarvoor moest hij terugkeren naar zijn Twentse jeugd, die hij achter zich liet door op zijn twintigste naar Amerika te vertrekken en nooit meer terug te komen.