‘Er zijn verschillende manieren om een documentaire te maken. Jullie manier raakt slechts de bovenste laag. Het kan nog veel dieper gaan, afhankelijk van wat jullie bereid zijn om als waarheid te presenteren. Dus praat met me!’ Het waren nogal onheilspellende woorden van NXVIM-oprichter Keith Raniere waarmee het eerste seizoen van The Vow, de onthullende documentaireserie over zijn ‘zelfhulporganisatie’, in 2020 eindigde.
De serie had net in negen lange afleveringen uitgebreid uit de doeken gedaan hoe gevaarlijk Raniere was. Hoe hij met manipulatie en psychologische spelletjes mensen jarenlang aan zich had weten te binden en voor z’n karretje had gespannen. En hoe hij een flink aantal vrouwen zover had gekregen zich te laten behandelen als slaaf, seks met hem te hebben en zijn initialen op hun lichaam te laten brandmerken.
Raniere werd veroordeeld tot 120 jaar gevangenisstraf, voor onder andere afpersing, dwangarbeid en sekshandel. Moest juist deze man de ruimte krijgen om zijn kant van het verhaal te vertellen? Vanuit de gevangenis notabene? Regisseur Jehane Noujaim, die The Vow samen met haar man Karim Amer maakte, gelooft van wel. ‘Ik denk niet dat hem een platform geven gelijk staat aan hem vrijpleiten,’ zegt ze via Zoom over het nieuwe seizoen dat nu op HBO Max is begonnen.
In het eerste seizoen is Raniere enkel op archiefbeelden te zien en horen. Waarom besloot u hem dit keer ook te interviewen?
‘Omdat je daarmee het publiek de optie geeft om zelf te bepalen wat ze van hem vinden, en niet alleen af te gaan op wat de tabloids over hem schrijven. Ik wil zelf juist wéten wat iemand als Keith beweegt. En hoe vaker hij aan het woord komt, hoe meer je begint te begrijpen hoe hij manipuleert. Al spraken we hem via de telefoon en konden we ook weer niet heel diep gaan. Sowieso slechts zo diep als hij toeliet. Daarom vond ik de gesprekken die we met Nancy (Salzman, Raniere’s rechterhand) hadden, vele malen interessanter. Zij durfde aan zichzelf te twijfelen. En toen we haar spraken zat ze middenin het verwerkingsproces en heroverwoog ze alles wat haar de afgelopen twintig jaar is overkomen. Dat was interessant.’