De film in tien woorden
Vurig liefdesdrama over twee mannen die afreizen naar Buenos Aires.
Prijzen
Op het filmfestival van Cannes in 1997 ontving regisseur Wong Kar-Wai de prijs voor beste regie en draaide Happy Together in competitie. Ook eindigde de film op plek negen in de lijst met de beste films van dat jaar van het vooraanstaande filmtijdschrift Cahiers du Cinema. Happy Together was tevens een inspiratie voor vele regisseurs, zoals Chloé Zhao (Nomadland), voor wie de film de reden was dat ze filmmaker wilde worden.
Gekozen door
Zomergast Garrie van Pinxteren (1958) is sinoloog en Chinacorrespondent voor de NOS en voorheen voor NRC. In 1982 verhuisde ze naar Shanghai voor een studie Oude Chinese Geschiedenis en later verkaste ze naar Beijing om er Theaterwetenschappen te studeren. Sinds 2001 is ze werkzaam als journalist. Recentelijk verscheen haar nieuwe boek Verplicht gelukkig. Dagelijks leven in een communistische heilstaat. De uitzending is op 11 augustus vanaf 20.15 uur te zien op NPO 2.
Setverhalen
De Chinese filmregisseur Wong Kar-Wai (1956) houdt van improvisatie en toeval. Veel van de films uit zijn unieke oeuvre – experimentele arthousedrama’s, vol kleurrijke filmische hoogstandjes en dolende personages – kwamen tot stand met een vooraf nauwelijks uitgewerkt plan. Wong houdt ervan om pas op de set het verhaal te verzinnen dat hij wil vertellen, en dat was niet anders toen hij midden jaren negentig begon aan zijn gayliefdesdrama Happy Together. De crew en acteurs vertelde hij dat ze naar Argentinië zouden gaan om er een roadmovie op te nemen, en dat hij verder niet wist waar ze zouden beginnen en waar de reis zou eindigen toen ze gezamenlijk het vliegtuig instapten naar Buenos Aires.
Het duurde uiteindelijk maar liefst twee jaar om de productie af te ronden in het Zuid-Amerikaanse land. De perfectionistische Wong is niet snel tevreden, dus paste hij continu plannen aan, voegde nieuwe personages toe en nam scènes steeds weer opnieuw op. Veel van de dialogen in de film werden geïmproviseerd door hoofdrolspelers Leslie Cheung (Days of Being Wild) en Tony Leung Chiu-wai (In the Mood for Love, Hard Boiled), die de twee geliefden spelen in het verhaal. In eerste instantie zou Tony Leung overigens de vader spelen van een van de minnaars, maar na een paar weken filmen leek het Wong toch interessanter als hij de verliefde zoon zou zijn, en werd het script dus voor de zoveelste keer omgegooid.
Quotes van de makers
Werken met Wong is voor acteurs een sprong in het diepe omdat ze zich dus nooit echt kunnen voorbereiden op een rol en ook niet weten wat hen te wachten staat op de set. Over de organische wijze waarop hij met zijn spelers werkt, vertelde Wong in een interview met Filmmaker Magazine in 2019 het volgende: ‘Als ze het script kennen, kunnen ze zich voorbereiden. Maar dat is voor sommige acteurs lang niet altijd goed. Het werken zonder voorbereidingen kan iets geweldigs opleveren. Ik zeg altijd tegen ze: “Maak je geen zorgen, ik ben je vangnet. Spring gewoon. Doe gewoon iets wat je normaal gesproken nooit zou doen. We willen iets uitzonderlijks zien.” Voor hen is er altijd een gevoel van onzekerheid. Als je dan zegt “maak je geen zorgen, ik vang je wel op”, denk ik dat ze zich veel meer kunnen ontspannen.’
Buiten beeld
Happy Together kwam uit in 1997, wat ook het jaar was waarin Groot-Brittannië de soevereiniteit over Hongkong zou teruggeven aan China. In interviews uit die tijd vertelt Wong dat hij de film in Argentinië wilde opnemen omdat hij dan zo ver mogelijk verwijderd zou zijn van Hongkong in het jaar dat de transitie zou plaatsvinden. Een gedachte die aansloot bij het sentiment van vele medebewoners van de regio, want in de jaren voordat de Chinezen de scepter gingen zwaaien in Hongkong emigreerden duizenden inwoners naar het buitenland, bang voor de veranderingen onder het bewind van Peking. Ironisch genoeg gaat Happy Together ook juist heel erg over die angst, aangezien de Hongkongse hoofdpersonages in het verhaal verhuizen naar Argentinië ‘om opnieuw te beginnen’. Hetgeen waarvoor Wong probeerde weg te vluchten werd het onderwerp van zijn film. Uit een interview in 1997: ‘Als je bewust probeert om van iets weg te blijven of iets te vergeten, lukt dat nooit. Dat iets blijft in de lucht hangen en je achtervolgen.’