Deze tweede filmbewerking van het geroemde toneelstuk The Dresser draait net als het bronmateriaal vooral om het acteerwerk. Het theater van een klein Shakespeare-gezelschap vormt de achtergrond van het verhaal. We volgen een tirannieke toneelacteur (aangeduid als ‘Sir’, mooi vertolkt door Anthony Hopkins) aan het einde van zijn Latijn, terwijl hij zich voorbereid op een opvoering van King Lear. Zijn vaste assistent Norman (een geweldige Ian McKellen) ziet in wat voor beroerde staat ‘Sir’ verkeert, maar pusht hem door te zetten. Wat volgt is een typische toneelfilm, vol sombere observaties over oud worden, levenskeuzes en het stressvolle theaterleven. Vooral de moeite waard vanwege de twee acteerkanonnen Hopkins en McKellen.
Wekelijks tipt de redactie van VPRO Cinema de beste en interessantste films op HBO Max. Met ditmaal onder meer een ontroerend Brits drama en acteerkanonnen Anthony Hopkins en Ian McKellen in een verfilmd toneelstuk.
A Nightmare on Elm Street
Nadat John Carpenters Halloween in 1978 de weg had geëffend voor het slashergenre volgde in de jaren tachtig een explosie van horrorfilms waarin een griezel hitsige tieners achtervolgt en afslacht. Het stramien is een cliché geworden, maar in de eighties zat het duidelijk nog in de groeifase. Dat gaf grootmeester Wes Craven de kans om met A Nightmare on Elm Street (1984) alle grenzen van het genre af te tasten. In deze film laat hij droom en werkelijkheid vernuftig door elkaar lopen, terwijl Freddy Krueger zijn moordlust botviert. Het werd een kaskraker, met als gevolg dat het horrorgenre niet langer veroordeeld was tot obscure filmzaaltjes. Horror werd mainstream, en dat hebben we geweten: alleen al tussen 1984 en 1989 verschenen maar liefst vijf (!) Nightmare on Elm Street-films.
Lees ook: 'De jaren tachtig in acht iconische films'
Nowhere Special
Dertiger John (James Norton) is een zachtmoedige glazenwasser in Belfast die niet lang meer te leven heeft. Omdat de moeder van zijn vierjarige zoontje Michael (Daniel Lamont) met de noorderzon vertrokken is en hij geen familie heeft, gaat John wanhopig op zoek naar een stel dat de kleuter wil adopteren. Zakdoeken aanbevolen bij dit waargebeurde Britse drama (van een Italiaanse maker). Niet alleen vanwege het verhaal, dat subtiel maar ook wat voorspelbaar en sentimenteel wordt verteld, maar vooral vanwege de acteurs. Norton speelt prachtig ingetogen, de kleine Lamont zeer naturel. Winnaar van diverse publieksprijzen, waaronder die op Film by the Sea.