Netflix-tips: T2 Trainspotting en We Couldn’t Become Adults

Wanneer John en Molly Chester noodgedwongen hun appartement in Los Angeles verlaten, besluiten ze op goed geluk een dor stuk Californische grond te kopen en dat om te toveren tot een ecovriendelijk paradijsje. Niet per se het spannendste uitgangspunt voor een documentaire, maar het scheelt dat John professioneel natuurfilmer is: zijn opnames van de flora en fauna die de boerderij in zeven jaar tijd overspoelen, zijn schitterend. Nog inspirerender is echter de filosofische ondertoon van de film, die aan het denken zet over de aard van de natuur en onze omgang daarmee.

Prehistorie of niet, rebellerende dochters en overbezorgde vaders zijn van alle tijden, aldus deze animatiefilm van DreamWorks. Na een serie aardbevingen verlaten holbewoner Grug en zijn gezin voor het eerst hun veilige thuishaven en trekken de wijde wereld in. Vliegende piranha's en reusachtige katten liggen op de loer, maar misschien nog wel gevaarlijker zijn de talloze familieperikelen. Niet zo grappig als bijvoorbeeld Ice Age, maar de prachtige flora en fauna en de Looney Tunes-achtige slapstick zullen vooral de jongste kijkers bekoren.

Eerste speelfilm in twaalf jaar van regisseur Jane Campion (The Piano) is fraaie bewerking van de gelijknamige roman van Thomas Savage uit 1967. Over cowboy Phil Burbank (Benedict Cumberbatch), die in de jaren twintig van de vorige eeuw in Montana een ranch runt. Naar de buitenwereld toe gedraagt hij zich als de stoere macho die neerkijkt op alles wat zwak en verfijnd is, maar diep van binnen hunkert hij naar aanraking. Bijvoorbeeld door Peter, de zoon van weduwe Ruth. Het is even wennen, maar dan overtuigt de doorgaans fijnbesnaarde Cumberbatch des te meer als de ruwe en gekwelde Phil. En de dramatische climax van The Power of the Dog is even bloedstollend als aangrijpend.

Bekijk ook ons interview met acteurs Benedict Cumberbatch en Kirsten Dunst: 'Het was heel fijn om even Phil te zijn. Als we zijn emotionele pijn vergeten dan.'

De junkie-vrienden uit het origineel uit 1996 zijn terug. Ouder, grijzer, maar niet veel wijzer. Twintig jaar na Rentons verraad in deel 1 keert hij terug naar Schotland. Om het bij te leggen met zijn vrienden Spud en Sick Boy en uit handen te blijven van maniak Begbie. Het tempo in T2 ligt wat lager, de toon is wat serieuzer, maar de film is een waardig vervolg op het origineel. Enig minpuntje: alle hoogtepunten uit deel 1 (de duik in de wc-pot, de Choose Life-monoloog, Iggy Pops 'Lust for Life', etc. etc.) worden wel heel nadrukkelijk weer in herinnering gehaald.

Bekijk ook ons interview met de cast en crew: 'Deze film is voor de fans. Zonder enige twijfel. Deze film is van hun.'

Veertiger Sato heeft maar één ambitie in het leven: ‘Niet gewoon zijn’. Waar die wens vandaan komt wordt langzaam ontleed in dit wonderschone Japanse drama, dat begint in 2020 en vervolgens stap voor stap terugspoelt naar Sato’s jeugd in de jaren negentig, toen zijn hart werd gebroken. Nostalgische en bitterzoete vertelling over vervlogen dromen, liefdesverdriet en de vergankelijkheid van het leven, gefilmd met veel oog voor detail en met een fantastische cast. Debuut van videoclipregisseur Yoshihiro Mori, van wie we hopelijk nog veel meer gaan horen.

Dit meesterlijke regiedebuut van Bo Burnham, een levensecht en verfrissend coming-of-age drama over de onzekere puber Kayla, stond enkele jaren op Netflix, maar werd in 2020 verwijderd. Hoofdrolspeelster Elsie Fisher speelt buitengewoon naturel en was tijdens het filmen – hoe verfrissend – werkelijk dertien, met puistjes en al. We volgen Kayla tijdens haar laatste week van ‘middle school’. Terwijl ze vlogs opneemt, een feestje bezoekt en met haar alleenstaande vader communiceert, is haar ongemak zo invoelbaar dat Eighth Grade soms wel een griezelfilm lijkt. Gelukkig observeert debuterend regisseur Burnham steeds met veel empathie. Verplichte kost voor snapchattieners én hun ouders. Opgenomen in de VPRO Cinekid Top 100.