Netflix-tips: The Call en Mosul

Seo-yeon (Park Shin-hye) ontvangt in haar ouderlijk huis een vreemd telefoontje van ene Young-sook (Jeon Jong-seo uit Burning). Ze is bang om vermoord te worden door haar moeder, en vraagt Seo-yeon om hulp. Ze blijken in hetzelfde huis te wonen, maar Young-sook belt vanuit een heel ander jaar. Verleden en heden lopen vervolgens steeds ijzingwekkender door elkaar in deze bijzonder inventieve Zuid-Koreaanse thriller. ‘The call is coming from inside the house’ is een behoorlijk beproefd horrorcliché, maar The Call voegt met succes een nieuwe twist toe aan het genre. Bij vlagen behoorlijk akelig, en door het centrale mysterie en de geweldige hoofdrolspelers geen seconde saai.

In 2015 overleed de 43-jarige María Vázquez in een Argentijns ziekenhuis aan eierstokkanker. In haar laatste maanden hield ze een dagboek bij voor haar zoontje, dat na haar dood werd gepubliceerd en uitgroeide tot een bestseller. Deze verfilming biedt in dramatisch opzicht geen verrassingen: we volgen María en haar dierbaren tijdens de aftakeling in het ziekenhuis, dat is het. Maar in z’n genre is El Cuaderno de Tomy zeker de moeite waard: de dialogen en acteerprestaties zijn levensecht en de toon is aangenaam sober, met voldoende lucht en humor. Huilen wordt voorzichtig gestimuleerd, niet afgedwongen.

Pete (Mark Wahlberg) en Ellie (Rose Byrne) hebben eigenlijk nooit kinderen gewild, maar opeens begint het toch te kriebelen. Ze besluiten te adopteren – met dank aan zielige foto’s op het internet – en voor ze er erg in hebben zitten ze met drie kinderen ‘opgescheept’: een drammerige peuter, een angstig jochie en een rebelse tiener. Wat begint als een dwaze komedie verandert gaandeweg in een verrassend oprecht en behoorlijk ontroerend betoog voor adoptie, waarbij de keerzijden zeker niet geschuwd worden. Mooi spel van Byrne als onzekere moeder en tieneridool Isabela Merced (Dora the Explorer) als haar opstandige adoptiedochter.

Zeer intense, waargebeurde oorlogsthriller over een Iraakse SWAT-eenheid die een finale strijd met IS uitvecht over de tweede stad van het land. De mannen geven alles om de laatste restjes beschaving van Mosul te redden en de talloze slachtoffers te wreken, voordat de terreurgroep zich definitief terugtrekt. Debuterend regisseur Carnahan blijft dicht op de huid van de personages, en door de realistische mise-en-scène begeef je je gevoelsmatig voortdurend op het slagveld. Adembenemend spannend dus, maar door de nadruk op actie is er wel erg weinig ruimte voor nuances en diepgang. Maar misschien is daar in zo’n helse oorlog überhaupt geen plek voor.