‘Voor het volk is de crisis geen gedeelde ervaring geweest. Voor sommigen was het een sombere, rampzalige bedoeling. Anderen leefden gewoon door.’ De openingsminuten van de achtdelige thrillerserie Helsinki Syndrome bestaan uit voorzichtige reflecties van machthebbers op de verwoestende impact van de coronacrisis op het Finse volk. Althans, de verwoestende impact op sommige delen van het volk.
Familieman Elias Karo valt duidelijk in die categorie. Hij verloor zijn inkomsten, moest zijn personeel ontslaan en zag alle subsidieaanvragen geweigerd worden. De coronacrisis bleek voor Elias de druppel die zijn emmer vol financiële moeilijkheden definitief deed overlopen. Elias was namelijk óók al slachtoffer van de grote economische recessie in Finland in de jaren negentig. Om die recessie het hoofd te bieden, stond hij al op achttienjarige leeftijd garant voor een lening van vier miljoen Finse mark aan zijn vaders bedrijf. Het mocht niet baten, want nog geen jaar later vroeg de bank faillissement aan, en binnen drie dagen was het gezin alles kwijt. Elias bleef de schuld dertig jaar met zich meezeulen, en zag al zijn hoop op financieel herstel verloren gaan door de coronacrisis.