Savvy, zo wordt Marilyn Manson vaak genoemd in de driedelige documentaire Marilyn Manson: Unmasked. Geslepen, ja, dat is de shockrocker zeker. In 1989 richt hij Marilyn Manson & the Spooky Kids op en die band weet meteen de aandacht te trekken met horrorattributen, dildo’s op het podium en andere ongein waarmee je puriteins Amerika woedend maakt – en rebellerende tieners juist dolblij. Manson draagt jarretels en doodenge make-up, flirt met nazisymboliek en roept zichzelf in de jaren negentig uit tot ‘Antichrist Superstar’. Dat doet het natuurlijk goed op alle tijdschriftcovers.
Al voordat hij een superster wordt is Manson (echte naam: Brian Warner) geslepen, zo zien we in Marilyn Manson: Unmasked. De tienermeisjes die naar zijn eerste optredens komen biedt hij zijn vriendschap en een luisterend oor. Maar vroeg of laat eist hij naaktfoto’s en dwingt ze tot seks.
Later, als hij een grote naam is, zijn er al helemaal geen grenzen meer aan wat Manson aanricht. In de documentaire zitten aangrijpende interviews met actrice Evan Rachel Wood. Manson groomt en hersenspoelt haar vanaf haar achttiende; zelf is hij dan dubbel zo oud. Daarop volgen jaren vol misbruik en extreme mishandeling. Wood zet haar trauma om in kracht wanneer ze in 2019 haar ervaringen publiekelijk deelt om de verjaringstermijn van partnergeweld in de staat Californië omhoog te krijgen via de zogeheten Phoenix Act.
Na Woods verklaringen komen verschillende andere slachtoffers van Manson naar voren en lijkt hij gecanceld: zijn label en management laten hem vallen en hij krijgt meerdere rechtszaken voor zijn kiezen. Maar veroordeeld wordt Manson niet, zo blijkt begin dit jaar, en hij toert alweer.
Eerder deelde Evan Rachel Wood haar verhaal in de tweedelige documentaire Phoenix Rising (2022). Haar broer noemt daarin Marilyn Manson ‘een wolf in wolfskleren’ en daarmee slaat hij de spijker op z’n kop. Manson droeg zijn vrouwenhaat en agressie namelijk altijd openlijk uit, maar niemand sloeg alarm. Want ach: het was toch allemaal ironie en provocatie? De popjournalisten (onder andere van Rolling Stone) die in Marilyn Manson: Unmasked aan het woord komen analyseren deze wegkijkdynamiek goed en eerlijk.
Ook heel boeiend zijn de gesprekken met fan van het eerste uur Jennifer Pavao. Zij werd niet seksueel misbruikt door Manson en koestert haar plakboeken. Maar ze realiseert zich langzamerhand dat het toch niet zo gepast was hoe het idool zich tegen haar en haar vriendinnen – allen schoolmeisjes – gedroeg. ‘Hij zei: noem me maar pappie. Dus ja, dat deden we. Best raar, hè. Maar we stonden er verder niet bij stil.’