Zorgen: Niets verbloemende docuserie volgt zeven mbo'ers in de zorg

Daar sta je dan op je eerste stagedag. Op de opleiding hebben ze je er al op voorbereid: je gaat mensen die dit zelf niet meer goed kunnen helpen met wassen. Je poetst de slaap uit iemands ogen, haalt een washand langs hun oksels en begint dan aan ‘de onderkant’. Jazeker, je helpt mensen ook met het verschonen van hun incontinentiemateriaal en dat betekent dat je ook iemands geslachtsdelen moet wassen. Tijdens de eerste aflevering van de documentaireserie Zorgen leren de studenten dat poep en plas er dagelijks bij horen. ‘Het went,’ zeggen de docenten op de opleiding, ‘maar aan kots wen je nooit.’

In de zesdelige reeks worden zeven mbo-studenten verpleegkunde gevolgd tijdens de opleiding, inclusief stage, en bij hen thuis. Zij zijn de toekomst van de zorgsector, die op dit moment met een dubbele vergrijzing te maken heeft: er komen steeds meer oudere zorgvragers bij en veel collega’s gaan met pensioen of stoppen om andere redenen met het werk.

De eerstejaars verpleegkundestudenten, die net van de middelbare school komen en nog aan het leren zijn om voor zichzelf te zorgen, worden meteen in het diepe gegooid. Zorgen geeft een realistisch beeld van het werk dat verpleegkundigen en verzorgenden doen aan het bed en van de uitdagingen waar mensen die een zorgopleiding volgen mee te maken krijgen. We zien de gezellige en dankbare momenten; bewoners die blij zijn met de hulp van de kersverse stagiairs en cliënten die tijdens de dagelijkse verzorging graag kletsen en hun humor zeker niet zijn verloren.

Maar ook de minder fijne realiteit van het mensenwerk wordt niet verbloemd. Het is een pittig beroep, ze moeten leren omgaan met verdrietige of boze cliënten, ze moeten hun grenzen durven aangeven bij (seksueel) grensoverschrijdend gedrag. Ze krijgen te maken met mensen die verward zijn, dementie hebben en ze leren dealen met vieze en stinkende wonden. En helaas hoort het er ook bij dat mensen met wie ze een band opbouwen erg ziek worden en uiteindelijk sterven.

Na dit eerste jaar hebben de studenten in korte tijd al veel ervaring in de zorg opgedaan en alleen op die manier kunnen ze ontdekken of het werk bij ze past. Al vanaf de eerste aflevering laten ze ze stuk voor stuk zien dat ze empathische jongeren zijn, die verbinding weten te maken en die graag hun helpende handen uit de mouwen steken.