De jury over winnaar The Old Bachelor: 'Alles klopt aan deze film'

Hoe vonden jullie het om publieksjury te zijn? 
Sylvie: 'Ik vond het een fijne dynamiek. Allemaal leuke mensen hier aan tafel. Iedereen had een ander perspectief vanuit zijn eigen achtergrond. En iedereen had goeie filmtips!'

Samina: 'Het was heel leuk om van elkaar te leren. Normaal ga je naar de film en dan denk je intuïtief: ‘Oh, dit lijkt me een goeie film’ of ‘dit wordt een slechte film’. Maar nu leren we van elkaar hoe anderen naar een film kijken. Dat vond ik het meest interessant.'

Lisa: 'Je kan natuurlijk zelf niet aan alles denken. Samina begon heel vaak over de dialogen. En toen dacht ik "Oh ja, daar moet ik ook nog over nadenken".'

Samina: 'Ella bracht steeds de symboliek naar voren.'

Ella: 'En Marcos had het dan weer over storytelling.'

Waarom heeft The Old Bachelor gewonnen? 
Ella: 'The Old Bachelor is een Iraanse film die over een vader en zijn twee zonen gaat. Zij wonen samen in één huis en daar is van alles aan de hand. In het begin van de film zeggen de zoons tegen elkaar dat ze spijt hebben dat ze hun vader niet hebben vermoord. Toen wist je al dat het niet goed ging komen. Het is een hele gelaagde film. Veel thema's en een superspannend einde. Ik zat op het puntje van de stoel.'

Lisa: 'Aan het eind van de film zeiden we tegen elkaar: "alles klopte aan deze film". Samina noemde het een knalfilm.'

Samina: 'Het was een powerhouse aan emoties. Daar moet je van houden.'

Hadden jullie een favoriete scène of personage? 
Ella: 'De mooiste scène van het hele festival was van The Old Bachelor. Twee personages verklaarden elkaar de liefde. Er werd ingezoomd op hun handen die achter op de bank over de leuning hingen.'

Marcos: 'En die oude man, de vader, speelde echt een fantastische rol. Hij zegt op een gegeven moment: "I am the devil incarnated". En dat is hij echt. Hij is echt evil. En toch geloofde je dat het een echte man was. Dat is heel mooi.'

Waarom moet je deze film op het grote scherm zien? 
Sylvie: 'Op je laptop kun je een film makkelijk pauzeren. Dit is een lange film die steeds beter wordt. In de bioscoop word je echt in het verhaal gezogen. Dan ontrafelt zich dat helemaal.'

Lisa: Het verhaal speelt zich vooral af in hetzelfde huis. Om die vader een beetje tot bezinning te laten komen, sluiten de broers zichzelf ook op in dat huis. En het voelde alsof ik óók in dat huis zat, alsof de muren op me afkwamen. Als je dit op het grote scherm ziet, maakt dat meer indruk. 

Samina: 'Het is zo'n emotioneel beladen film. Ik denk dat wanneer je het op het grote doek ziet, dat daardoor de emoties meer worden uitvergroot. En ook intenser overkomen.'

Was er een film die het net niet is geworden? 
Marcos: 'We hadden eerst een top 3. De top 2 was vervolgens wel makkelijk maar daarna werd het heel moeilijk.'

Sylvie: 'Toen hadden we ineens nog maar 25 minuten om een besluit te nemen. De keuze is niet makkelijk geweest. Maar misschien kan Lisa daar meer over vertellen.'

Lisa: 'Ja, je moet wel even speciale vermelding voor A Portrait of a Certain Oriënt in dit interview zetten. Daar waren we ook allemaal van onder de indruk. Die was visueel zo mooi.'

Ella: 'Ik heb ‘m thuis nog een keer gekeken. Hij is cinematografisch zo sterk. En ik vind de fotografie in de film zo gigantisch mooi.'

Lisa: 'De broer en zus relatie was ook prachtig. Hoe ze beiden anders omgaan met rouw.'

Samina: 'Het vertelde ons ook iets nieuws, over de migratiestroom vanuit Libanon naar Brazilië. Die enorme Libanese diaspora in Brazilië. En het was inderdaad een visueel spektakel. Maar in The Old Bachelor zat nog net iets meer. Meer dynamiek, verhaal, emotie, tragiek.'

Wat vonden jullie van de films in de Big Screen Competitie? 
Sylvie: 'Het was heel duidelijk een competitie van een internationaal festival. Neem bijvoorbeeld Aire: Just Breathe uit de Dominicaanse Republiek. Ik had nog nooit een film uit die regio gezien. En er waren ook zo veel verschillende genres. Veel thrillers, maar ook een komedie en een horrorfilm. Dus er was wel veel afwisseling.'

Ella: 'Ook bijzonder om die Finse documentaire (Children of War and Peace, red.) erbij te hebben. Die bestond volledig uit archiefbeelden.'

Marcos: 'Wat ik ook goed vond was de diversiteit in landen. Zelfs als ik de film niet zo leuk vond, kon ik er toch iets uithalen, omdat het over een plek ging waar ik weinig van weet en waar ik nog nooit wat van heb gezien.'