Deze acht topfilms draaien vanaf de heropening in de bioscoop

1840, West Dorset. Mary, een belangrijke, maar door het establishment vergeten paleontoloog, leeft alleen met haar moeder in een huisje aan de kust. Haar gevoelens houdt ze al net zo verborgen als de fossielen in de stenen die ze dagelijks zoekt aan het strand. Totdat de jonge Charlotte langskomt en de twee vrouwen verliefd worden op elkaar. Tweede film van Francis Lee lijkt veel op zijn bejubelde debuut God’s Own Country uit 2017, over twee schaapherders die verliefd worden. Ammonite is al even rauw, oprecht en direct (ook in de seksscènes). De stuurse Mary en petieterige Charlotte worden knap gespeeld door respectievelijk Kate Winslet en Saoirse Ronan.

Lees ook ons interview met Saoirse Ronan: 'Seksscènes zijn meer een dans, alles is zorgvuldig uitgedacht'

Bijna veertig jaar nadat de Talking Heads-concertfilm Stop Making Sense (1984) een wereldhit werd, komt oud Talking Heads-voorman David Byrne opnieuw met een indrukwekkende concertregistratie. De band is allang ter ziele (sinds 1991), maar Byrne vult solowerk aan met een flinke handvol oude hits van de Talking Heads (waaronder Once in a Lifetime en Road to Nowhere). Zijn oversized pak uit Stop Making Sense is nu een grijsblauw maatpak, maar de hoekige dansjes (op blote voeten) en de licht hysterische zang zijn gebleven. Net als zijn energie, hoewel Byrne inmiddels een eind-zestiger is. De fraai gechoreografeerde show – waarbij steeds meer muzikanten het podium opkomen – werd dynamisch vastgelegd door filmregisseur Spike ‘BlacKkKlansman’ Lee.

Lees ook ons achtergrondverhaal over de film: 'In concertfilm American Utopia vertellen de nummers samen een verhaal'

In deze film volgen we hoofdpersonage Mona op drie momenten in haar leven. Als kind, als vierentwintigjarige en als vijfendertigjarige. Mona staat haar hele leven al aan de zijlijn, geconditioneerd als ze is om zichzelf weg te cijferen en het anderen – vooral stiefmoeder Marie – naar de zin te maken. Verfilming van de gelijknamige bestseller van de Vlaamse Griet Op de Beeck door documentairemakers Sabine Lubbe Bakker en Niels van Koevorden (Ne me quitte pas), die hiermee hun zeer geslaagde fictiedebuut maken. Gespeeld door een Vlaamse topcast.

Lees ook ons interview met de Nederlandse regisseurs: 'De essentie van het boek zit voor mij in de titel'

John Wick meets Better Call Saul in deze vaardige actiethriller over onbeduidend burgermannetje Hutch Mansell (Bob Odenkirk uit Better Call Saul), die onder de plak zit bij zijn vrouw, zijn baas en zijn kinderen. Maar ooit was deze niemand iemand, en wanneer een jonge vrouw in de bus wordt lastiggevallen door handvol dronken Russen slaan bij Hutch de stoppen door en sloopt hij de Russen én de bus. Waarna hij lijnrecht komt te staan tegenover de Russische misdaadbaas Yulian Kuznetsov - heerlijk over the top gespeeld door Serebryakov (Leviathan). Regisseur van deze lange, maar nooit saaie geweldsexplosie is Ilya Naishuller, die in 2015 opzien baarde met zijn first person-actiefilm Hardcore Henry.

Poëtisch meesterwerk van de Chinese Chloe Zhao over de Amerikaanse Fern, een zestiger die na het overlijden van haar man alles achterlaat en als heuse nomade in een camper van plek naar plek trekt. Op zoek naar tijdelijke klusjes, omdat ze anders financieel niet rond kan komen. En ze is niet de enige, want onderweg komt ze veel zestigplussers tegen die ook – soms noodgedwongen, soms vrijwillig – hebben gekozen voor een bestaan als moderne nomade. Weinig plot, maar veel sfeer, prachtige beelden en een indrukwekkende hoofdrol van Francis McDormand. Winnaar van drie Oscars (beste film, regie en vrouwelijke hoofdrol).

Lees ook ons achtergrondverhaal over de film: 'Als Chinese zegt Zhao heel zinnige dingen over de Amerikaanse maatschappij'

Na alle Vietnamfilms uit Hollywood maakte Jim Taihuttu met De Oost een speelfilm over Nederlands eigen koloniale oorlog in Azië. Daarin sluit de naïeve soldaat Johan (sterk vertolkt door Martijn Lakemeier) zich aan bij de elitetroepen van de beruchte kapitein Raymond Westerling (een heerlijk vileine Marwan Kenzari), die de opstand van rebellen op Sulawesi de kop in moeten drukken. De broeierige sfeer, gedoseerde filmscore en geloofwaardige bijrollen van onder meer Reinout Scholten van Aschat en Coen Bril dragen bij aan een gedenkwaardige film. De beelden van vergeldingsacties – mèt verwijzing naar Apocalypse Now – en standrechtelijke executies blijven nog lange tijd nadreunen. En dat is precies de bedoeling van de makers.

Lees ook ons interview met de researcher van de film: ‘Het is geen traditionele geschiedenisles’

In het kader van 75 jaar bevrijding initieerde het vfonds deze groots opgezette film over een enigszins vergeten hoofdstuk uit WOII. Het scenario van Paula van der Oest (The Domino Effect) volgt drie jonge personages: een Zeeuws verzetsmeisje, een Nederlandse nazi en een Britse piloot. Door de constante perspectiefwisselingen duurt het even voor de film op gang komt, maar de toon is aangenaam genuanceerd en onsentimenteel. Regisseur Van Heijningen (van Hollywoodgriezelfilm The Thing) voert de spanning vaardig op en focust meer op persoonlijk drama dan groot spektakel, wat vooral goed uitpakt in de bloedstollende, Saving Private Ryan-achtige finale.

Lees ook ons interview met scenarist Paula van der Oest: 'Het wordt geen heldenverhaal'

‘Als je me verlaat, moet ik je doden,’ zegt de Berlijnse twintiger Undine (Paula Beer) als haar vriend het wil uitmaken. ‘Dat weet je toch?’ Ze verwijst naar de mythe waarnaar ze is vernoemd: een undine is een waternimf die eeuwige trouw eist van haar romantische partner. Maar maakt Undine nu een grapje of is ze serieus? Is ze echt een soort sprookjesfiguur? Regisseur en scenarist Christian Petzold (Phoenix, Transit) speelt een listig en vermakelijk spel met deze onzekerheid, waar zijn innemende hoofdrolspelers ook goed raad mee weten. Beer won in Berlijn de prijs voor beste actrice.