Netflix-tips: Elling en No Country for Old Men

Drie Mossad-agenten gaan in de jaren zestig undercover in de DDR om 'de chirurg van Birkenau' op te sporen. Dertig jaar later worden de veteranen als helden geëerd, terwijl ze zichtbaar worstelen met spoken uit het verleden. Regisseur John Madden springt heen en weer in de tijd en creëert momenten die broeien van de onderhuidse spanning. Vooral de scène waarin de door Jessica Chastain gespeelde Rachel zich in Oost-Berlijn voordoet als patiënt en bij ‘de chirurg’ in de behandelstoel plaatsneemt is fantastisch. De scènes die zich in de jaren negentig afspelen zijn helaas minder geslaagd. Remake van de gelijknamige Israëlische film uit 2007.

Elling moet na de dood van zijn moeder voor het eerst in veertig jaar op eigen benen staan. Hij komt, onder begeleiding van een sociaal werker, terecht in een flatje met de even oude Kjell, een man die minstens evenveel moeite heeft alledaagse bezigheden als boodschappen doen en ondergoed verschonen, onder de knie te krijgen. Regisseur Peter Naess kijkt met een zachtmoedige, opgewekte blik naar deze sociale outcasts en gaat daarbij moralisme of sentimentaliteit grotendeels uit de weg. Deze Noorse feelgoodkomedie kreeg een Oscarnominatie en veel aandacht in het festivalcircuit. Er werden twee vervolgfilms gemaakt, Mors Elling (2003) en Elsk meg i morgen (2005), die ook op Netflix te zien zijn.

Van de Braziliaanse voetballer Pelé (1940) zijn maar bar weinig beelden bewaard gebleven. Verreweg het meeste van wat we nog van hem hebben komt uit de vier WK’s waaraan hij heeft meegedaan. Die vier WK’s – Zweden 1958, Chili 1962, Engeland 1966 en Mexico 1970 – worden dan ook handig gebruikt als rode draad in deze documentaire. Maar de makers beperken zich niet tot de WK’s of zelfs maar tot Pelé’s voetballeven. Ze leggen zijn prestaties op het veld regelmatig naast de politieke situatie in Brazilië. En dat maakt deze toch al rijke documentaire – waarin de inmiddels hoogbejaarde Pelé ook zelf uitgebreid aan het woord komt – alleen nog maar rijker.

Lees ook onze uitgebreide recensie van de film: 'De koning van het voetbal'

De tweede – en honderd jaar oude – speelfilm van Carl Th. Dreyer (La passion de Jeanne d'Arc), de Deense grootmeester in sombere films met oogstrelende cinematografie. Dat visuele talent komt ook in Prästänkan tot uiting: van ruimtelijke composities en langzame camerabewegingen tot indringende close-ups en extreme vignettering. Voor Dreyers doen is het verhaal daarentegen opvallend komisch. De jonge Söfren wordt de nieuwe priester van een zeventiende-eeuws dorp en moet trouwen met de bejaarde we-duwe van de vorige priester. Bijkomend probleem: Söfren is eigenlijk al verloofd. Een vermakelijke tragikomedie met een vleugje hekserij en voor die tijd bijzonder goed acteerwerk. Al met al een fijn stukje filmgeschiedenis, waarbij Netflix het begrip stille film wel erg letterlijk neemt. Zet dus vooral zelf een album met bijvoorbeeld klassieke muziek aan op de achtergrond – Chopin werkt erg goed.

Dit meesterwerk van de gebroeders Coen was in 2019 voor het laatst te zien op Netflix. Josh Brolin speelt in de film een Vietnam-veteraan die in de Texaanse woestijn stuit op dode Mexicanen, een auto vol drugs en een koffer met geld. Hij neemt het geld mee, en wordt al snel achterna gezeten door Anton Chigurh (iconische rol van Javier Bardem) - een huurmoordenaar die bij voorkeur doodt met een slachtpistool. De gedesillusioneerde sheriff Bell (Tommy Lee Jones) kan slechts op afstand toekijken. In deze briljante, moderne western speelt de actie zich in de cruciale scènes juist buiten beeld af. Dat wil niet zeggen dat Ethan en Joel Coen het zuinig aan doen met bloed, kogels en lijken. Oscars voor film, regie, script en voor Bardem.

Lees ook ons interview met Javier Bardem: 'Het is een heel krachtig statement tégen geweld'