Netflix-tips: First Reformed en Procession

In 1992 maakte Robert Rodriguez voor $7.000 El Mariachi, een bescheiden maar visueel imposante Spaanstalige actiefilm die geheel onverwacht een culthit werd. Vervolgens greep de regisseur zijn kans om, met een groter budget en bekendere acteurs, onder de titel Desperado een Engelstalige remake te maken. Fraai gefilmde actieballetten en olijke gastoptredens van Steve Buscemi en Quentin Tarantino zorgen voor veel kijkplezier. De film is zo overduidelijk met veel liefde voor oude films gemaakt, dat het onvermijdelijke geweld verteerbaar wordt en de humor aanstekelijk werkt. Gevolgd door Once Upon a Time in Mexico.

Lees ook: 'Hoe Robert Rodriguez voor 7000 dollar zijn debuutfilm maakte'

Door schuld verteerde dominee van Nederlands Hervormde kerk moet ontspoorde milieuactivist zien te redden, maar begint hem steeds beter te begrijpen. En vindt bovendien diens zwangere vrouw leuk. Zoveelste film waarin schrijver/regisseur Paul Schrader reflecteert op zijn eigen streng calvinistische opvoeding, en inzoomt op de innerlijke strijd van een wanhopig zoekende antiheld. Zwaar, symbolisch en uitgebeend, maar ook spannend, intelligent en gedenkwaardig. En met een fantastische hoofdrol van de against type-gecaste Ethan Hawke als dominee Ernst Toller.

IJzersterke bewerking van de gelijknamige, beklemmende novelle van de Italiaanse schrijfster Elena Ferrante, over de 48-jarige literatuurprofessor Leda Caruso (uitstekend gespeeld door zowel Olivia Colman als de jonge Jessie Buckley, in de flashbacks). Die ziet tijdens werkvakantie op Grieks eiland een jonge moeder en haar dochtertje op het strand spelen. De manier waarop de moeder (Dakota Johnson) met haar dochter op het strand speelt, en hoe die op haar beurt moedertje speelt over haar pop, roepen bij Leda herinneringen op aan haar eigen moederschap. Maar dat zijn geen goede herinneringen.

Lees ook onze uitgebreide recensie van de film: 'Herkenbare verkniptheid in regiedebuut Maggie Gyllenhaal'

Filmmaker Robert Greene vraagt zes Amerikaanse mannen van middelbare leeftijd, allemaal slachtoffers van misbruik door rooms-katholieke geestelijken, mee te werken aan een gewaagd experiment. Onder begeleiding van een dramatherapeut zullen ze hun meest traumatische ervaringen samen gaan bewerken tot korte films. Zoals voor de hand ligt, wordt dat een bijzonder emotioneel proces. Deze weergave ervan had smakeloos kunnen uitpakken, maar Greene legt alles zeer tactvol en invoelend vast. Waardoor zijn docu niet alleen boos en verdrietig maar ook hoopvol stemt. En je regelmatig bij de keel grijpt.

Na jaren uit elkaar te zijn gegroeid, pakken de rijke tieners Lily (Anya Taylor-Joy) en Amanda (Olivia Cooke) hun vriendschap weer op. Dat gaat in het begin wat stroef, Lily wordt namelijk betaald door Amanda’s moeder, maar al gauw blijken ze elkaar te vinden in hun haat voor Lily’s stiefvader, wat tot een moordplan leidt. Verwende, verveelde tieners die willen moorden is bepaald geen nieuw concept, maar mede dankzij het talent van de twee hoofdrolspeelsters en de scherpe dialogen blijf je geboeid naar deze zwarte komedie kijken. Een onwaarschijnlijke, ongemakkelijke, maar ook hartverwarmende vriendschap die door debuterend regisseur Cory Finley (Bad Education) sterk in beeld wordt gebracht met pijnlijke stiltes en prachtige shots. Laatste film van acteur Anton Yelchin, die twee weken na de opnames overleed.