Vier nieuwe boekentips: Alkibiades, Een rustig leven, Hitte & Reuchlins reis

Ilja Leonard Pfeijffer
Alkibiades

Een ruim 900 pagina’s tellend epos over een Athener uit de klassieke oudheid ligt niet voor de hand, in deze tijd waarin het autobiografisch schrijven de norm lijkt. Ilja Leonard Pfeijffer deed het met Alkibiades (Arbeiderspers), over de gelijknamige diplomaat, veldheer, Olympisch kampioen en ‘mooiste man van Athene’, die zich met listen en lagen door de Peloponnesische oorlogen bluft. Pfeijffer bewijst dat zo’n historische roman wel degelijk relevantie kan hebben voor moderne lezers. Want tussen alle glorieuze overwinningen, pijnlijke nederlagen en wonderbaarlijke ontsnappingen door wordt inzichtelijk wat een waagstuk het democratische experiment tweeëneenhalf millennium geleden was. Opeens ga je beseffen hoe kwetsbaar een democratie is als populisten het steeds meer voor het zeggen krijgen. De lezer van Alkibiades wordt betoverd door een hypnotiserende tijdreis en tegelijkertijd wakker geschud door de krachtige, tijdloze boodschap.

(Thomas van den Bergh)

Beryl Bainbridge
Een rustig leven

Beryl Bainbridge (1932-2010) werd, naast haar wrange record van vijf Booker Prize-nominaties zonder hem ooit te winnen, vooral bekend met haar romans over historische figuren. Maar Een rustig leven (Oevers) is een uitstekend voorbeeld van de zwartkomische huiskamerdrama’s waarmee ze haar loopbaan begon. Centraal staat burgerman-in-de-dop Alan (17), die kort na WO II tot zijn gêne (en ons vermaak) lid is van een enerverend rampgezin. Zijn vrijgevochten zusje Madge heeft romantische rendez-vous met een Duitse krijgsgevangene, zijn geplaagde vader ging failliet en zijn moeder, die hem om zijn geld trouwde, zoekt haar (liefdes)vertier sindsdien elders. Hoewel: “‘Aan de boemel?’ zei Madge. ‘Ach, sukkel. Ze zit in de wachtkamer op het station.’” Bij het haardvuur, met haar bibliotheekboek. Hartverscheurend sneu.

(Dirk-Jan Arensman)

Victor Jestin
Hitte

Léonard is een aardige, verlegen jongen die niet van de hitte houdt en een voorkeur heeft voor grijze dagen. Op de Franse camping waar hij met zijn ouders zijn vakantie doorbrengt, zijn leeftijdsgenoten druk in de weer met drank en (praten over) seks. Op de avond voor vertrek doet Léonard in een opwelling iets stoms. Iets heel stoms. ‘Ik had nooit iemand bedrogen, nooit iets gestolen of iemand geslagen. Zelden iemand beledigd. Haat en woede had ik braaf in mijn binnenste opgeslagen.’ Tot nu. Victor Jestin weet in zijn novelle Hitte (Koppernik) de sfeer op zo’n oververhitte camping raak te schetsen. Brandende zon, rondgierende hormonen en een onomkeerbare stommiteit; een perfect zomerboek, zelfs voor jongens van zeventien.

(Katja de Bruin)

Cathalijne Boland
Reuchlins reis

Van de twintig miljoen Europeanen die tussen 1880 en 1914 naar de VS overstaken deed een miljoen dat vanuit Rotterdam met een schip van de Holland-Amerika Lijn. Journaliste Cathalijne Boland beschrijft in Reuchlins reis. De Holland-Amerika Lijn en de landverhuizers (Alfabet Uitgevers) de geschiedenis van de HAL en trans-Atlantische passagiersverkeer middels het levensverhaal van jonkheer George Reuchlin, zoon van de HAL-oprichter en zelf een der directeuren van die stoomvaartmaatschappij waarvan alle scheepsnamen op -dam eindigen. Zijn veertiende oversteek, in 1912 met de Titanic, wordt hem fataal, amper 37 jaar oud. Boland beschrijft uitvoerig de drieklassenmaatschappij aan boord, de gegoede ondernemersmilieus in de Maasstad en de moordende internationale strijd om de landverhuizer – soms tot op de zeebodem.

(Maarten van Bracht)