Drie nieuwe boekentips: Over Otis, Zingen in het donker & De ongelukkige liefde van de Führer

Alex Boogers
Over Otis

In de ijzersterke coming-of-ageroman Alleen met de goden (2015) was hij de geliefde hond van hoofdpersonage Aaron Bachman. In Over Otis (Hollands Diep) doet Alex Boogers nu uit de doeken wat die grijze pitbull zoal meemaakte voordat hij uit het asiel werd gered, grotendeels vanuit het beestje zelf. Hoe hij, als pup opgehaald bij een schimmige achterkamertjesfokker, in een jong gezin in de Rotterdamse wijk Charlois terechtkwam. Hoe een dagje naar het strand op een licht bloederig misverstandsdrama uitliep. En hoe hij daarna, na weer ander (baasjes)leed en rouwgerelateerde verwaarlozing, meermaals op straat belandde. Een vaak verkeerd begrepen ‘monster’, dat een doodenkele keer (Hetty!) een mens trof met net zo’n goed hart als hijzelf. Sympathieke smartlapnovelle.

(Dirk-Jan Arensman)

Nescio
Zingen in het donker

Schrijver Nescio (De uitvreter, Titaantjes) was een family man en verstuurde met grote regelmaat brieven aan zijn drie dochters. In Zingen in het donker (Van Oorschot) heeft Nesciobiograaf Lieneke Frerichs de 55 brieven en briefkaarten samengebracht die hij tussen 1944 en juni 1945 schreef. Hoewel Nescio’s toon consequent laconiek blijft, geven de brieven een hartverscheurend beeld van de hoofdstad tijdens de hongerwinter. Nescio ziet hoe Amsterdam-Oost langzaam wordt onttakeld. De zoektocht naar voedsel is een dagelijkse opgave. Op 21 januari is er ‘nix meer te koop’, op de Lindengracht treft Nescio alleen nog kraampjes met zuur, theesurrogaat en een beetje soepgroente. Verder wordt er ‘smiksem’ verkocht: aardappelmeel met een smaakje. Ontluisterend. Belangrijke toevoeging aan de WOII-literatuur.

(Thomas van den Bergh)

Jean-Noël Orengo
De ongelukkige liefde van de Führer

Albert Speer, lievelingsarchitect van de afgewezen kunstenaar Hitler en diens minister van Bewapening, ontkende na de oorlog te hebben geweten van de Jodenvernietiging – dat had in Neurenberg de strop betekend. Nu kreeg hij twintig jaar cel, las in Spandau vijfduizend boeken (veel religie en filosofie) en herschreef zijn verleden in Herinneringen en dagboeken die kassuccessen werden. De hoffelijke, charmante Speer bekende ongeveer schuld en boetseerde zich gestaag tot de ‘goede nazi’, raakte zelfs bevriend met nazi-jager Wiesenthal en een rabbijn, totdat hij eindelijk als leugenaar werd ontmaskerd. In De ongelukkige liefde van de Führer (Atlas Contact) ontleedt Jean-Noël Orengo zowel aftastend als scherpzinnig en minutieus Speers ‘radicale autofictie’ en de precieze aard van diens relatie met Hitler.

(Maarten van Bracht)