Artikelen

Wrang portret van een verloren stad

'Als iemand [in Medellin] op het idee komt om te gaan filmen, dan wordt hij van zijn camera beroofd. Wat [voor film] zou je anders niet voor Colombia en de eeuwigheid kunnen maken. We zouden er de Gouden Palm van het filmfestival van Cannes mee winnen.' Vervreemdend om in Fernando Vallejo's roman De Madonna van de moordenaars die zin te lezen, in de wetenschap dat Barbet Schroeders verfilming nooit in Cannes heeft gedraaid - terwijl de volgende film van Schroeder, Murder by Numbers, daar wel te zien was. Buiten de competitie.

Ivan Cooper: 'Ik geef mijn leven niet voor Ierland'

Bloody Sunday zou de 30ste januari in Noord-Ierland vanaf 1972 gaan heten. Naar de mars in Derry waarbij veertien demonstranten het leven lieten. Regisseur Paul Greengrass maakte - op basis van honderden getuigenverslagen - een reconstructie van Bloody Sunday. En volgens Ivan Cooper, mede-organisator van de mars en centrale figuur in Bloody Sunday, klopt Greensgrass' versie heel aardig.

Hubert Bals op het vliegveld

Voordat Hubert Bals naar Rotterdam vertrok, zette hij in Utrecht tweejaarlijks de Cinemafestatie op poten. Vanaf 1966 werd dit eerste echte Nederlandse filmfestival zeven keer georganiseerd, in afwisseling met de Arnhemse Filmweek. Het Polygoon Journaal deed telkens verslag, en vier van deze korte reportages zijn hier online te bekijken.

Cinemania: lijstjes graag!

Onthullingen op de zeebodem

Solid Sea is een project van de Milanese kunstenaarsgoep Multiplicity dat zich bezighoudt met het onderzoeken van de Middellandse Zee als vehikel van individuen en mensenstromen in een tijd waarin Europa een periode van onzekerheid doormaakt, grenzen en evenwichten wankelen. Multiplicity doet dit aan de hand van case studies, en de eerste van die studies is een videoinstallatie die wordt getoond in het Nederlands Fotomuseum.

Verder zonder vrouw

Harry is een gebroken man. Zijn zwangere vrouw werd vermoord in dezelfde shopping mall als waar hij beveiligingsbeambte is. Dader onbekend. Obsessief gaat Harry op zoek naar de man die hem zijn toekomst afnam. Frame voor frame bekijkt hij alle bewakingstapes waar hij zijn hand op weet te leggen, maar zonder resultaat. Totdat hij de tape in handen krijgt waarop de moord is vastgelegd.

De stad, de tekst en de boot

Wanneer het duister valt, lichten in een hoeketalage aan een kleurrijke Rotterdamse winkelstraat twee projectieschermen op, terwijl uit speakertjes muziek van The Notwist klinkt.

Te weinig misdaad in Zweden

Omdat er al jaren geen misdaad is gepleegd in het Zweedse provincieplaatsje Hogbodorna wordt het plaatselijke politiestation opgedoekt. Nog drie maanden en dan staan de agenten op straat. De verslagenheid onder het vriendenclubje is groot, want die hebben zich inmiddels helemaal ingesteld op een hele dag nietsdoen. Hun rest eigenlijk maar één uitweg: zelf de misdaadstatistieken opkrikken.

VPRO Tiger Awards: Le chignon d'Olga

Julien wordt verliefd op boekenverkoopster Olga, maar die ziet hem niet staan. Alsof dat niet genoeg is heeft hij ook te kampen met de dood van zijn moeder - iets waar zijn vader en zus nog sterker onder lijden. Toch is Le chignon d'Olga geen neerslachtige film: regisseur Bonnell hanteert een lichte, suggestieve stijl, en komt op de juiste momenten met geslaagde komische scènes.

Drie Vragen: Josef Fares

De pas 25-jarige regisseur Josef Fares deed twee jaar geleden in Rotterdam van zich spreken met de stadskomedie Jalla! Jalla! Nu is hij terug met het hilarische Kopps. Over een zestal politie-agenten dat hun baan dreigt te verliezen omdat er in hun dorpje nooit een misdaad wordt gepleegd. Hun oplossing: dan zelf maar het criminele pad op.

De geesten in hotel Ambassador

In V2 kan de bezoeker in een interactieve installatie zelf zijn dwaaltocht door het beroemde Hollywood-hotel The Ambassador bepalen. De expositie is een spin-off van de film The Decay of Fiction, waar experimenteel filmmaker Pat O'Neill negen jaar aan werkte.

Sombere en opbeurende film zonder woorden

Op het IFFR draaien verschillende films waarin nauwelijks of niet gesproken wordt. Een daarvan is het charmante kleinood Hukkle van de Hongaarse regisseur György Pálfi (1974). Een rondedans langs de geluiden van een boerendorp, met de chronische hik van een oud mannetje als leitmotiv.

Altijd zo'n onverwacht briljantje

Het Filmfestival van Rotterdam is weer aangebroken: it's tiger time! Dit jaar worden 375 duizend toeschouwers verwacht. Wat is het geheim ervan?

Drie Vragen: Wiebke von Carolsfeld

Met het familiedrama Marion Bridge debuteert editor Wiebke von Carolsfeld als regisseur. De film maakt kans op een VPRO Tiger Award. Cinema.nl stelde Von Carolsfeld drie vragen, met het IFFR-programma-onderdeel [based upon] TRUE STORIES als uitgangspunt.

Bleek dorpstiepje in Brussel

Het meisje heet Muriël. Ze is verlegen en een beetje bleek, maar wel leuk om te zien. Al vindt ze zelf van niet.

Drie Vragen: Matteo Garrone

De Italiaanse regisseur Matteo Garrone baseerde zich voor L'Imbalsamatore op een krantenberichtje over een dwerg die werd gewurgd door zijn mannelijke (ex-)geliefde, nadat die had gekozen voor een vrouw. De gebeurtenis was slechts het uitgangspunt van zijn film. Cinema.nl stelde Garrone drie vragen, met het IFFR-programma-onderdeel [based upon] TRUE STORIES als uitgangspunt.

Van cinefiel tot algemene cultuurliefhebber

Het Filmmuseum houdt maandag het eerste nummer van Zine ten doop, een 36 pagina's tellend tijdschrift voor een breed publiek over de verschillende activiteiten van het Filmmuseum.

VPRO Tiger Awards: Journey of the Gray Men

Regisseur Razavian is van oorsprong documentairemaker, en verweeft in zijn eerste speelfilm feit en fictie. Hoofdpersoon is Razavians vader, die met twee vrienden een lange reis maakt naar de plaats waar hij als banneling zijn leven sleet.

Veel lectuur op Tatirama

De haat-liefde verhouding tussen Jacques Tati en de moderne architectuur wordt onderzocht en uitgemeten in de expositie Tatirama, met als hoogtepunt een prachtmaquette van Mon Oncle's Villa Arpel.

Russische geschiedenis als zuurstof

Met Russian Ark verwezenlijkte de Russische regisseur Aleksandr Sokurov een lang gekoesterde wens: een speelfilm in één take. Anderhalf uur lang zweeft de camera zonder onderbreking door 33 vertrekken van de Hermitage in Sint Petersburg. Een film die in- en uitademt, dat moest deze tour de force volgens Sokurov opleveren. Met de Russische geschiedenis als zuurstof.