Een moord kost meer levens: geslaagde Videolandserie gebaseerd op boek van Peter R. de Vries

Wijlen misdaadverslaggever Peter R. de Vries vond Een moord kost meer levens (1994) ‘het beste boek dat hij ooit schreef’. Grote woorden, maar het is in elk geval heel begrijpelijk dat het onderwerp van het boek hem aantrok. De Vries reconstrueerde het waargebeurde verhaal van de familie Spruit, een doorsnee poldergezin dat ineens uit elkaar wordt gescheurd wanneer vader Gerard twee jonge kinderen blijkt te hebben misbruikt en vermoord. Gerard gaat naar de gevangenis. Enkele jaren later belandt ook zoon Paul in de gevangenis, nadat die zijn gewelddadige stiefvader doodsteekt. Voor de buitenwereld is het klip en klaar: de moordlust zit blijkbaar in de familie.

De vraag of die moordneigingen inderdaad ‘erfelijk’ waren, staat ook centraal in de vierdelige Videoland-verfilming van het boek. Want Paul (hier gespeeld door Chris Peters) mag dan de schijn vanwege zijn vader (Jacob Derwig) behoorlijk tegen hebben, maar naar eigen zeggen stak hij zijn gewelddadige, alcoholistische stiefvader (Martijn Fischer) dood om zijn moeder (Monic Hendrickx) te beschermen. De politie deed nooit iets met haar aangiftes, en toen het op een avond weer uit de hand dreigde te lopen, was voor Paul de maat vol en stak hij zijn stiefvader dood. Paul beroept zich erop dat hij zijn moeder wilde verdedigen en zichzelf wilde beschermen, maar dat verweer is grotendeels gericht aan dovemansoren. Hij is nu eenmaal ‘de zoon van’, en dat is de enige logische verklaring voor zijn gewelddadige actie. 

De vier afleveringen van de serie zijn vooral een aftasting van de vraag of dit inderdaad een gevalletje ‘zo vader, zo zoon’ is, of dat Paul toch vooral zo is geworden door de omstandigheden waarin hij opgroeide. Want kun je eigenlijk wel normaal volwassen worden als je vader een verkrachter en kindermoordenaar is?

Ondanks die loodzware thematiek, wordt de verfilming nooit te zwaar. Dat is voor een belangrijk deel te danken aan de aankleding: de serie speelt zich gedeeltelijk af in de jaren tachtig, dus dat betekent vooral veel kettingrokende agenten, karakteristieke pruiken en retrobrillen. Verder drijft het verhaal vooral op het spel van Peters (prettig gekweld) en van Derwig (op dreef als moordenaar met het voorkomen van een keurige huisvader). Die ingrediënten maken Een moord kost meer levens tot een geslaagde boekverfilming, waarin de zaak een stuk complexer is dan hij in eerste instantie lijkt.