Dramaserie Máxima: genoeg koningsdrama, maar laat weinig aan de verbeelding over

Máxima werd door RTL trots aangekondigd als ‘een van de duurste Nederlandse series ooit gemaakt’, een ‘high-end dramaserie’ over het leven van onze koningin voordat ze met onze koning trouwde. Opgenomen op locatie in Argentinië, New York, Spanje en Nederland, met naast Nederlandse sterren authentieke Argentijnse acteurs. Zou deze serie The Crown daadwerkelijk naar de kroon steken?

Mochten de makers van Máxima die ambitie hebben gehad, dan hadden ze de seksscènes misschien beter achterwege kunnen laten, want of je nu Oranjegezind of republikein bent, welke kijker zit er te wachten op smeulende blikken en suggestieve bewegingen tussen de koninklijke lakens? In de zesdelige serie over het leven van onze koningin tot aan haar huwelijk met Guillermo-Alejandro, wordt sowieso weinig aan de verbeelding overgelaten. Niet alleen moeten we overtuigd worden van de oprechte liefde tussen Max en Alex, ook Máxima’s vermeende kennis van wat zich gedurende het Videla-regime afspeelde, wordt ons stevig ingewreven.

Marcia Luyten schreef met Moederland in 2021 een voorbeeldig boek over de Argentijnse jaren van Máxima Zorreguieta, dat diende als basis voor de serie. Moederland eindigt vlak voordat Maxima haar prins ontmoet, dus een belangrijk deel van wat we in de serie te zien krijgen, is niet rechtstreeks terug te voeren op het boek. Desondanks kun je vaststellen dat elke door Luyten zorgvuldig aangebrachte nuance er door het legertje scenaristen vakkundig uit is gesloopt. De brutale, kokette Máxima die door de Argentijnse actrice Delfina Chaves wordt neergezet, mist bovendien de stijlvolle charme waarmee de echte het Nederlandse volk inpakte.

RTL-directeur Peter van der Vorst beloofde bij aankondiging van de serie dat we voor het eerst zouden zien ‘wat zich áchter de paleisdeuren heeft afgespeeld in de aanloop naar het meestbesproken huwelijk aller tijden’. De waarheid is natuurlijk dat niemand dat precies weet, maar vermoedelijk komt de uitstekende vierdelige documentaireserie Een porseleinen huwelijk, in 2022 door BNNVARA uitgezonden, een stuk dichter in de buurt van de realiteit. Niet voor niets dekken de makers van de dramaserie zich in met een robuuste disclaimer (‘geïnspireerd op ware gebeurtenissen, vermengd met fictieve elementen en gedramatiseerd’) die alle ruimte laat voor het fantasievol inkleuren van alles wat we niet weten. Dat er nogal wat zwarte gaten moesten worden gevuld is logisch, maar het had allemaal wel wat subtieler gemogen.

De eerste twee afleveringen van Máxima doen nog het meest denken aan Sex and the City, met de geijkte beelden van New York, begeleid door jolige meidenmuziek. In de tweede aflevering, die zich deels in het grimmige Argentinië van de jaren zeventig afspeelt, kan er geen deur op een kier staan of de jonge Máxima staat te luistervinken. Zo leren we dat Jorge Zorreguieta twee gezichten heeft: de liefhebbende papa die zijn dochter leert schieten op de pampa, en de kille regeringsfunctionaris die wanhopige ouders van vermiste kinderen met een kluitje in het riet stuurt. Het contrast tussen het familieleven van de Zorreguieta’s, die in sfeervol strijklicht dansen op de veranda, en de Dwaze Moeders die hun rondjes over het Plaza de Mayo lopen; het ligt er allemaal moddervet bovenop.

Ronduit potsierlijk is de scène waarin Máxima in haar New Yorkse appartement een insluiper meent te bespeuren, waarna ze gewapend met een vaas Willem-Alexander te lijf wil, die zich (surprise!) heeft verstopt op de bank. Minstens zo merkwaardig: de eerste ontmoeting tussen Máxima en haar toekomstige schoonmoeder, die met een sigaret tussen haar vingers iets onduidelijks met plantjes staat te doen in de paleiselijke kas. In plaats van haar gast beheurlijk te begroeten, maakt Beatrix zich botweg uit de voeten om haar handen te wassen en een andere jurk aan te trekken.

Je hoeft de Oranjes geen warm hart toe te dragen om enigszins met ze mee te voelen na het zien van Máxima: als je dan zo nodig een dramaserie over hun leven moet maken, doe het dan met iets meer stijl. En probeer vooral ook wat geloofwaardiger scènes uit je duim te zuigen.