Van Sunny tot Lost Boys & Fairies: deze series waren de moeite waard deze maand

Deze hartverwarmende en tegelijkertijd hartverscheurende Britse serie over een homostel dat een kind wil adopteren, is op heel veel punten radicaal. Niet alleen toont het hoe ingrijpend het adoptieproces is op een manier die je niet vaak op tv ziet, de drie prachtige afleveringen zijn ook uitbundig queer, bevatten momenten waarop de hoofdpersonen zingen en dansen – vaak in drag - en er wordt een aanzienlijk deel van de tijd Welsh gesproken, een taal die minder dan 1 miljoen mensen spreken. Maar uiteindelijk gaat het vooral over iets dat iedereen begrijpt: liefde.

Knappe tragikomedie over de opvallende vriendschap tussen de rouwende Suzie (Rashida Jones) en hypermoderne ‘zorgrobot’ Sunny. Suzie heeft die robot cadeau gekregen van het elektronicabedrijf van haar man, die samen met hun zoontje spoorloos is verdwenen na een vliegtuigongeluk. De robot moet Suzie helpen in haar rouwproces, maar blijkt óók bijzonder nuttig in het ophelderen van alle mysteries rondom de (mogelijke) dood van haar man en kind. Naast dat spannende mysterie biedt het tiendelige Sunny daarbij ook boeiende observaties over onze omgang met moderne technologie en de uitdagingen van een rouwproces.

Stemmige dramaserie over de waargebeurde, geruchtmakende moord op een Canadees-Indiase tiener in Brits Columbia, die in 1997 spoorloos verdwijnt na een ruzie met leeftijdsgenoten. De daders lijken afkomstig uit een pleeghuis waar ze vooral genegeerd worden, en daarom maar hun eigen regels volgen. Aan een uit New York teruggekeerde journalist (Riley Keough) en een lokale agent (de geweldige Lily Gladstone uit Killers of the Flower Moon) de taak om uit te zoeken wat er precies is gebeurd tussen de opstandige tieners. De achtdelige dramaserie is zwaar kijkvoer, maar al met al behoorlijk indrukwekkend.

Een prachtig uitziende serie over de Joodse Maddie Schwartz (Natalie Portman) die in de jaren ’60 besluit haar saaie huisvrouwenbestaan in te wisselen voor een journalistieke carrière. Ze bijt zich vast in het mysterie rond de moord op Cleo Johnson (Moses Ingram), een jonge zwarte vrouw wier lichaam in een meer in Baltimore wordt gevonden. De serie, naar een bestseller van Laura Lippman, besteedt terecht evenveel aandacht aan het leven van beide vrouwen. Al duurt het wel net iets te lang eer hun verhalen samenkomen en het intrigerende moordmysterie op gang komt.

Nog maar eens een superheldenserie, waar we de laatste jaren toch bepaald geen tekort aan hebben. Gelukkig is deze zesdelige Britse serie - over een vijftal jongeren dat terloops ontdekt over superkrachten te beschikken - een stuk vernieuwender en diepgravender dan de meeste Hollywood-producties, vooral omdat het hier gaat om zwarte superhelden. De problemen waar zij in een Londense achterstandswijk dagelijks tegenaan lopen, worden hier doeltreffend afgewisseld met de problematiek van kersverse superhelden, waardoor de serie soms meer doet denken aan serie Top Boy dan aan de gemiddelde superheldenproductie.

Four Lives vertelt het waargebeurde verhaal van vier jonge, queer mannen die tussen 2014 en 2015 in Londen werden vermoord door een man die de Britse tabloids de Grindr Killer doopten. Een naam die in de miniserie niet voorbijkomt, want het ingetogen drama is op geen enkele manier sensatiebelust. Verbijsterend is het verhaal dat de miniserie vertelt wel, want drie van de vier moorden had voorkomen kunnen worden als de agenten van de Londense politie hun werk goed hadden gedaan. Een mooi gemaakte serie die je emotioneel maar ook behoorlijk woedend achterlaat.