Vier nieuwe boekentips: De kwetsbaren, Erfgrond & Blauwestad

Sigrid Nunez
De kwetsbaren

Wie Sigrid Nunez’ vorige twee romans las, heeft in haar nieuwste het gevoel in het gezelschap van een gekoesterde bekende te verkeren. Toepasselijk, want gezelschap is precies waarom De kwetsbaren (AtlasContact) deels draait. Voorjaar 2020 is het wanneer de vertelster, een New Yorkse schrijfster, een taak krijgt om haar stuurloze covid-lockdowndagen mee te vullen: in het luxeappartement van een in Californië gestrande kennis ontfermt ze zich over mini-ara Eureka, die de vorige vogelsitter in de steek liet. Verrassende wending: die voorganger, de licht getroebleerde twintiger ‘Vetch’, keert plotseling terug, waarmee ze noodgedwongen huisgenoten worden. Ongemakkelijk. Maar in dit boek, opnieuw vol droogkomische overpeinzingen en erudiete zijpaden, vinden ze op een overtuigende, niet-sentimentele manier troost en begrip bij elkaar.

(Dirk-Jan Arensman)

Jonah Falke
De geschiedenis van mijn sok

Als zelfzuchtige eenzaat had Jonah Falke (1991) weinig op met familie, oma uitgezonderd, en wilde hij het ouderlijk milieu, Ulft en overige Achterhoek vooral achter zich laten. Maar als stamhouder besloot hij, op aandringen van zijn oudtante om zich voort te planten (‘Je hebt een opdracht in het leven, jongen!’) en na de lectuur van opa’s omstreden memoires, toch de geschiedenis van het geslacht Falke, inclusief donkere randjes na te speuren. Betovergrootvader liep vanuit het Sauerland naar Groningen, als eerste van de arme tak van sokkenimperium Falke. Familieleden in Nederland, New York, Canada vertellen eigen versies van de waarheid. De geschiedenis van mijn sok (Thomas Rap) is de heerlijk droog observerende, tragikomische weergave.

(Maarten van Bracht)

Maria Turtschaninoff
Erfgrond

Maria Turtschaninoff, een Zweedstalige Finse, oogstte als auteur van fantasy en young adult internationaal succes, maar sloeg een andere weg in: Erfgrond (AtlasContact) is in alle opzichten een volwassen roman. Daarin volgen we de bewoners van een ‘keuterij’ aan de rand van een moeras, van de zeventiende eeuw tot in het heden. Te beginnen met soldaat Matts die als dank voor bewezen diensten een stukje grond krijgt, en ondanks waarschuwingen besluit het nabijgelegen veen te ontginnen. Daar huizen wezens die je beter met rust kunt laten. Zo verweeft Turtschaninoff folklore en sociale geschiedenis tot een verhaal over de leden van een boerenfamilie door de eeuwen heen, die vaak tegen wil en dank, verbonden zijn met hun geboortegrond.

(Katja de Bruin)

Karin Sitalsing
Blauwestad

Hoe keer je het tij in een gebied dat gebukt gaat onder armoede, krimp en werkloosheid? Simpel: je laat achthonderd vierkante meter braakliggend terrein onderlopen voor een kunstmatig meer, bouwt er een berg peperdure huizen omheen en bidt dat de nieuwe bewoners hun geld pompen in de regio. Met deze gedachte verrees Blauwestad, het jongste en meest opgepoetste dorp van Oost-Groningen. Schrijver en journalist Karin Sitalsing tekende als begenadigd schriever op stee (artist in residence) de verhalen op van bewoners die er het paradijs vonden of juist hun thuis verloren aan het water. Ook van de partij: boze communisten, botsende belangen en politiek gekonkel. Blauwestad is een met veel vaart en humor geschreven, invoelend relaas over opschudding, ontworteling en heimwee.

(Lieke van den Krommenacker)