Elke week tipt de VPRO Boekengids drie nieuwe boeken, van Nederlandse romans tot internationale pareltjes en van klassiekers tot non-fictie en dichtbundels. Met deze week nieuwe boeken van Donna Barba Higuera, Ronya Othmann en Sytze van der Zee.

Donna Barba Higuera
De laatste verhalenverteller

De laatste verhalenverteller (Querido), de bekroonde jeugdroman van de Amerikaanse Donna Barba Higuera, kent een behoorlijk futuristische plot. In 2061, wanneer de aarde vergaat, behoort de jonge Petra Peña met broer en ouders tot de uitverkorenen die in een ruimteschip in slaap worden gebracht, om 380 jaar later op de te koloniseren planeet Sagan te ontwaken. Alleen blijkt de macht inmiddels gegrepen door het Collectief, een sinistere beweging die streeft naar kleurloze eenvormigheid, andersoortigen uitroeide en ieders geheugen wiste… behálve dat van Petra. Dystopische scifi dus, vol overtuigende gruwelwezens-met-doorzichtige-huid, goedaardiger fantasiedieren en smakelijke actiescènes. Maar het ouderwets (na)vertellen van de cuentos (‘verhalen’) van Petra’s grootmoeder Lita moet uiteindelijk redding brengen, in deze meeslepende ode aan diversiteit én fantasie.

(Dirk-Jan Arensman)

Ronya Othmann
De zomers

Iedere zomervakantie ging Leyla naar het geboortedorp van haar vader, in Syrisch Koerdistan. Hij werd door de familie verstoten toen hij niet met een jezidi maar met een Duitse trouwde, maar Leyla was zo’n schattige baby dat haar grootmoeder zich ermee verzoende. In dat stoffige dorp leerde Leyla de verhalen, liedjes en gebeden van de jezidi’s, maar dan breekt de oorlog uit. Terwijl zij het studentenleven ontdekt, graven de herders en boeren een greppel om het dorp met hun stokoude kalasjnikovs te verdedigen tegen de oprukkende Islamitische Staat. In haar autobiografische debuutroman De zomers (Tzara) schrijft Ronya Othmann eenvoudig maar indringend over een meisje dat struikelend een evenwicht zoekt tussen haar Duitse, Koerdische en jezidische wortels.

(Katja de Bruin)

Sytze van der Zee
Willi Lages

Na in Braunschweig te zijn opgeklommen, werd Gestapo-man Willi Lages in 1940 tot zijn verrassing naar Nederland gestuurd om chef te worden van de ‘SiPo’, de ‘Sicherheitsdienst’ en de ‘Zentralstelle fur jüdische Auswanderung’ (‘emigratie’) in Amsterdam. Verantwoordelijk voor de deportatie van 70.000 Joden en de dood van 500 verzetsmensen werd hij hier als een van de ergste oorlogsmisdadigers in 1950 ter dood veroordeeld. Dit vonnis werd twee jaar later door Juliana omgezet in levenslang, dat hij tot 1966 uitzat als een van ‘de Vier van Breda’. Sytze van der Zee schreef een biografie: Willi Lages (Prometheus). Wie hij was, naast koele misdadiger, blijft enigszins vaag. Van de Zee houdt het op ‘ceremoniemeester van de dood’ en ‘doortrapt’.

(Maarten van Bracht)

de boekengids in je mailbox?

schrijf je in