Recensie: Zurich
Dwarse roadmovie over onmetelijk verdriet
17 februari 2015
Prettig dwars, dat is het begin van Zurich, de tweede langspeelfilm van Sacha Polak. Nadat een karrenvracht door stemmige koorzang getoonzette, knalroze begintitels voorbij is gekomen, volgt een prachtig, dromerig beeld van een rood autootje in een sloot naast een flauwe bocht. Ernaast, tot aan haar middel in het water, staat een in het zwart gestoken jonge vrouw. Pontificaal midden op de weg zit een panter. Seconden lang kijken de getormenteerde vrouw en het beest elkaar aan. Dan geeft het beest een woeste brul.