Introducing, Selma Blair is een openhartige documentaire over MS

Bij haar eerste publieke optreden sinds de bekendmaking van haar diagnose Multiple Sclerose - de ongeneeslijke auto-immuunziekte die ontstekingen in de hersenen veroorzaakt waardoor het lichaam niet goed meer wordt aangestuurd - combineerde actrice Selma Blair (Cruel Intentions, Legally Blonde, Hellboy) haar jurk met een wandelstok. De wereldpers, die aanwezig was op het feest van modebijbel Vanity Fair, was in shock. Want wat doet zo’n ordinair en praktisch ding op de rode loper? Maar dit was niet de stok waarmee de gemiddelde pooier, dandy of bergwandelaar zwaait: een beroemde nagelstylist versierde Blairs zwartglanzende staf met roze diamantjes en modehuis Ralph & Russo ontwierp er een bijpassende jurk in zachte regenboogkleurtjes bij. Blair liet zich daar zien in vele gedaantes. Op een van de foto’s die van het evenement zijn gemaakt, steunt de rechterarm van Blair gedecideerd op haar wandelstok, haar linkerarm slaat haar voile cape de lucht in. En als die arm weer is geland, pinkt ze tranen weg.

Dus toen het onlangs op een fotoshoot voor de Britse Vogue aankwam, was het duidelijk dat Blair opnieuw met het hulpmiddel zou worden vastgelegd. ‘Ik heb een emotionele en fysieke band met de stok,’ legt ze uit in het modetijdschrift, dat deze maand getalenteerde mensen met een handicap, gekleed in haute couture, op de cover heeft gezet. ‘Ik kom tot rust zodra ik hem vasthoud. Het is een verlengstuk van mij. En ik weet dat het bijdraagt aan de acceptatie van mensen met een handicap.’

In de verpletterend openhartige documentaire Introducing, Selma Blair (2021) zien we wat er achter al deze statements zit. Zo zien we hoe Blair omgaat met de ziekte en ondertussen een ingrijpende stamceltransplantatie ondergaat. Maar ook: hoe zij worstelt met dwingende idealen rond het dochter-, moeder- en acteurschap. Opnieuw toont de actrice zich in vele verschijningsvormen: met kaal hoofd, zoevend op een knalrood fietsje door de straten van New York, worstelend met haar zoontje in de woonkamer, terwijl ze verzorgd wordt in bad, biddend – tot wie? – in het ziekenhuis, als ze een bommetje maakt in haar zwembad. En poserend als een klassieke Hollywood-ster, al dan niet met wandelstok.

Introducing, Selma Blair is een exceptioneel document, een aangrijpende ode aan de vele verschijningsvormen die een mens kan hebben. Een kunstwerk, haast. Omdat het raakt aan iets wezenlijks. Iets wat velen bezighoudt, en als het hen nu niet bezighoudt dan straks wel: de vreemde nukken van het vergankelijke lijf, hoe we bekeken worden, en bovenal hoe we uiteindelijk willen kijken naar onszelf.