Dat hun relatievorm niet ‘natuurlijk’ is, is monogame koppels inmiddels door vele mediadeskundigen ingepeperd: slechts een handjevol dieren doet het hen na. En die dieren (stokstaartjes, bevers en zwanen, bijvoorbeeld) hebben geen zelfbewustzijn en bovendien een veel lagere levensverwachting. Monogame mensenkoppels moeten nog zo’n vijftig jaar binnen de grenzen van de huwelijkse geloften zien te bivakkeren. Ondanks de uitdagingen die deze driftbeheersing met zich meebrengt, is monogamie wereldwijd nog steeds de meest gepraktiseerde relatievorm.
Regisseur Jesse Bleekemolen (1997) viel dankzij Disney en consorten ongetwijfeld ook ooit ten prooi van de mythe van die ene, allesverzengende liefde. Een liefde die er in de praktijk overigens vaak opvallend on-allesverzengend uitziet: de monogame soort vlijt zich bij voorkeur avond aan avond naast exact dezelfde partner op de bank, om seks te hebben, om te klagen over vervelende collega’s, of om samen een zak paprikachips open te trekken.
Net als veel van zijn generatiegenoten, die niet in lijken te zien dat voorspelbaarheid en saaiheid nu eenmaal bij het leven horen, staat Bleekemolen inmiddels open voor alternatieve relatievormen. Eén relatie-alternatief gaat echter al zijn verbeeldingskracht te boven, zo vertelt hij aan het begin van Samen vreemdgaan (2024): swingen.
In zijn documentaire maakt hij daarom kennis met verschillende koppels die aan partnerruil doen: van een pas beginnend koppel van middelbare leeftijd en een ervaren duo dat zelf feestjes organiseert tot een biseksueel stel dat voor het eerst op een all-inclusive swingersvakantie gaat. Met hen onderzoekt Bleekmolen de kaders van hun relaties met als doel vooroordelen te doorbreken en het gesprek over non-monogamie te openen.
Het is liefde die opvallend on-allesverzengend oogt. Het koppel van middelbare leeftijd kibbelt in voorbereiding op hun eetafspraak met Bianca en Peter over of ‘ze meteen van honkiebonkie’ zullen gaan. Het stel dat swingersfeesten organiseert beklaagt zich over het feit dat ze zelf niet meer aan feesten toekomen, nu ze als organisatoren zo druk zijn met snoepzakjes vullen, slingers ophangen en matrassen verschonen. En het jonge stel dat terugkomt van hun droomvakantie installeert zich met een veelzeggende glimlach op een vertrouwde plek: hun beige hoekbank.