Drie nieuwe boekentips: Boven aarde, beneden hemel, Caledonian Road & Betoverende stilte

Milena Michiko Flašar
Boven aarde, beneden hemel

Hoewel Suzu zichzelf niet als ‘radicale einzelgänger’ beschouwt, is ze graag alleen. Intimiteit gaat ze uit de weg, aan haar hamster heeft ze genoeg gezelschap. Als ze een lijst maakt van haar sterke punten noteert ze onderaan: ‘Kan goed overweg met de zwabber’. Dat treft, want wanneer ze solliciteert op een wat onduidelijk baantje, blijkt ze beland bij een bedrijfje dat zich specialiseert in het opruimen en schoonmaken van woningen waar mensen in eenzaamheid zijn gestorven. Kodokusha, noemen de Japanners zulke overledenen. In haar ontroerende, lichtvoetige roman Boven aarde, beneden hemel (Cossee) gebruikt Milena Michiko Flašar deze eenzame doden om de sociaal onhandige Suzu uit haar zelfverkozen isolement te verlossen en de waarde van vriendschap te ontdekken.

(Katja de Bruin)

Andrew O’Hagan
Caledonian Road

Corrupte aristocraten en Russische oligarchen, drillrappers en Extiction Rebellion-activisten, Poolse en Vietnamese slachtoffers van mensensmokkelaars, activistische hackers en rechts-populistisch brulcolumnisten – Andrew O’Hagans Caledonian Road (Prometheus) is vuistdik en drukbevolkt. In deze state-of-the-nation-novel à la Martin Amis worden wel érg veel tijdgeesthokjes afgevinkt. Maar verslavend onderhoudend is het verhaal van Campbell Flynn, een verwende media-intellectueel en glamourboomer die zich in Londen anno 2021 rampzalig in de nesten werkt. Met een onder pseudoniem geschreven ‘zelfhulpboek’ voor boze witte mannen, zijn vriendschap met de (seksueel) grensoverschrijdende tycoon William Byre en een ingebeelde bromance met Milo Mangasha, een zwarte student die hem wegwijs maakt in de wereld van Bitcoins en woke, maar ondertussen op een demasqué van de elite broedt. Hyperactueel achtbaanvermaak.

(Dirk-Jan Arensman)

Florian Illies
Betoverende stilte

Hij geldt nu als de grootse Duitse schilder van de negentiende eeuw, maar daar ging wel een volle eeuw van miskenning, verguizing en schandalige omgang met zijn unieke oeuvre aan vooraf; ettelijke doeken zijn verbrand, mishandeld of verdwenen. Caspar David Friedrich (1774-1840), verlegen, roodharig, sociaal onhandig, met Pommers dialect, was een zonderling. Kon geen figuren schilderen – dan maar ruggelings. Maakte buiten natuurgetrouw tekeningen, maar schilderde in zijn atelier wat zijn geestesoog zag. Via de wordings- en receptiegeschiedenis van onder andere topstukken Kreidefelsen auf Rügen en Der Wanderer über dem Nebelmeer wekt Florian Illies in Betoverende stilte (Alfabet Uitgevers) eerbiedig romanticus Friedrich in essentiële episoden prachtig tot leven, ondergebracht in de ‘elementaire’ hoofdstukken Vuur, Water, Aarde en Licht.

(Maarten van Bracht)