Het curiositeitseffect van Tiny Tim was na twee jaar weer voorbij

‘He’s the greatest ever, man! He’s the greatest fella on earth. Tiny Tim for president, Tiny Tim for Queen!’ zong John Lennon tijdens een radioshow.

Hij is vrijwel vergeten, maar eind jaren zestig was Herbert Butros Khaury (New York, 1932-1996), of Tiny Tim, zoals zijn artiestennaam luidde, een van de beroemdste artiesten van Amerika.

Life magazine vergeleek zijn eerste album, God bless Tiny Tim (1968) met Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. De Beatles en Jim Morrison spraken hun bewondering uit. Bob Dylan wilde een film met hem opnemen, Pete Townsend overwoog Tim voor de hoofdrol in zijn rockopera Tommy.

Vanzelfsprekend was dat succes bepaald niet.

Tim was een excentrieke figuur: een grote, androgyne man met lang haar in een slobberpak die, in een tijd dat de muziekwereld in de ban was van acid-rock, romantische liedjes uit de jaren twintig zong met een ongelofelijk hoge falsetstem en zichzelf daarbij begeleidde op een ukelele die hij bij optredens tevoorschijn haalde uit een boodschappentas.

Tim had al vele jaren van optredens in kleine zaaltjes achter de rug, als curiositeit (hij was ‘Larry Love, the Singing Canary’) voordat hij in januari 1968 in het populaire sketch comedy-televisieprogramma Rowan & Martin’s Laugh-In mocht optreden, en het publiek hem in de armen sloot.

Twee jaar lang sierde Tiny Tim de covers van alle tijdschriften en was ‘die man met dat hoge stemmetje’ (‘I must sing the sissy way, God told me to sing the sissy way’, schreef hij in zijn dagboek) vaste gast in talkshows, onder meer bij Johnny Carson’s The Tonight Show. Hij trouwde zelfs in de uitzending, voor 21,4 miljoen mensen, een record.

En toen, in 1970, was het ineens gedaan.

Het curiositeitseffect was uitgewerkt, het publiek trok verder.

Er volgden nog 25 jaar waarin Tim vergeefs een comeback najoeg, in steeds kleinere zaaltjes, met circusoptredens omringd door goochelaars en dwergen, tot hij in 1996 op het podium een hartinfarct kreeg tijdens het zingen van zijn grote hit: ‘Tiptoe Through the Tulips’.

‘Een van de meest opmerkelijke succesverhalen in de showbusiness,’ zoals Bing Crosby (een van Tim’s voorbeelden) het verwoordde, was definitief ten einde.