Parkeerplaats Europa: korte docu over het leven van chauffeurs op parkeerplaatsen

In het weekend staan vrachtwagens vaak stil, omdat de bedrijven waar ze geladen en gelost moeten worden gesloten zijn. Buitenlandse chauffeurs bivakkeren dan op parkeerplaatsen. Hoe ziet de wereld eruit door de ogen van deze mannen, die hun leven slijten op het asfalt? Dat moeten de makers van Parkeerplaats Europa zich hebben afgevraagd toen ze besloten hun camera neer te zetten op zo’n verlaten parkeerplaats nabij Moerdijk. Het is een fraaie film met een sterk uitgangspunt: deze onzichtbare krachten nu eens zichtbaar maken, al is het maar veertien minuten. En ja, het lukt de makers in dat korte bestek echt de kijker mee te nemen in het perspectief van de chauffeurs.

‘Deze grote parkeerplaatsen hebben een groot voordeel,’ zegt een chauffeur waarvan we de taal noch de nationaliteit te weten komen. ‘Het is hier rustig, er zijn toiletvoorzieningen, je hoeft je niet op te dringen bij een tankstation. En je hoeft je geen zorgen te maken dat iemand je diesel of lading zal stelen.’ 

Een Tunesisch-Italiaanse collega van hem zien we pogingen doen om klassiekers uit de Italiaanse keuken te bereiden. Hij kookt pasta op een campinggasje in een verhuisdoos, die beschermt tegen de wind. Even later zien we hoe hij tien pallets op elkaar gestapeld heeft bij wijze van keukentafel waarop hij de ingrediënten voor een salade caprese gaat bereiden.

Ook zien we hoe de mannen reparaties verrichten aan hun vrachtwagens in de ochtendzon. Hoe een chauffeur zich wast met een washand en water uit een tank, hoe een ander de wielen van zijn wagen poetst totdat ze weer ‘als nieuw’ zijn. Er wordt bier gedronken uit grote halveliterblikken en een sigaret aangeboden aan de filmmakers, die thee drinken en voor de sigaret bedanken. Het werk is zwaar, zeggen de chauffeurs in Parkeerplaats Europa. En als de nacht valt ziet zo’n parkeerplaats er nóg ongezelliger uit. ‘Ik heb geen dromen als ik slaap,’ zegt de Tunesisch Italiaan. Maar een andere chauffeur die Russisch lijkt te spreken heeft er wel eentje, vertelt hij. ‘Ik droom van een klein huis op een goede locatie. Dicht bij een rivier of een meer. Waar het rustig is.’