Voordat de VPRO in 1997 naar de fraaie, door architectenbureau MVRDV ontworpen locatie op het Mediapark verhuisde, zaten de medewerkers van de omroep verspreid over een rijtje Hilversumse villa’s. Dat was lekker huiselijk met roze koeken, gevulde koelkasten, volle asbakken en ook huisdieren. Vooral honden. Die sprongen ’s ochtends tegen elven vrolijk uit de kofferbak van de Volvo van hun baasje of bazinnetje om de rest van de dag in ledigheid door te brengen in een mand naast het bureau op een van de vele kamers. Daar had verder niemand last van, ook geen plezier trouwens, al zullen de schoonmakers wellicht anders over dit dagverblijf gedacht hebben. Pas toen de verhuizing naderbij kwam werden deze VPRO-huishonden onderwerp van discussie. Want in het nieuwe gebouw zou bijna niemand meer over een eigen kamer kunnen beschikken. Werknemers niet, en dus hun honden ook niet. De nieuwe Villa beloofde een grote kantoortuin te worden. Een bijzonder leuke speelplaats voor honden, maar wanneer die het hele pand door kunnen, raken ze snel zoek. En het eind ook. Dus werd na lang soebatten een overgangsregeling vastgesteld voor deze omroepdieren. Bestaande gevallen, honden die er al langer waren, mochten op basis van gewoonterecht meeverhuizen. Na zo veel jaren gedogen wilde of durfde men die niet de toegang en het verblijf ontzeggen. Nieuwe gevallen waren echter niet welkom. Een uitsterfbeleid dus, al klinkt polderoplossing vriendelijker.
In De kantoorhond zien we dat honden op de zaak kunnen zorgen voor een goede werksfeer, lager ziekteverzuim en betere bedrijfsresultaten.
Inmiddels zijn alle bestaande gevallen weg, maar lopen er sinds corona toch weer nieuwe villahonden door het pand. En gezien het grote aantal puppy’s dat tijdens corona werd aangeschaft zal dat op andere werkplekken niet anders zijn. Want waar laat je anders je viervoeter nu het thuiswerken weer voorbij is? Die toename van het aantal kantoorhonden moet ook regisseur Iris Grob zijn opgevallen. Zij maakte eerder onder meer Wij en de wolven en nu De kantoorhond. Deze laatste film droeg als werktitel nog het allitererende Bulldog of burn-out en die dekt de lading aardig. Want in sommige kringen bestaat het idee dat honden op de zaak rustgevend zijn en zelfs het ziekteverzuim doen zakken. Geen stress meer, door af en toe te knuffelen en wat te aaien. Alleen rustige honden zijn daar geschikt voor en Grob filmde op een kantoor waar geen overleg of presentatie meer plaatsvindt zonder hond in de buurt. Soms onder de tafel maar ook op schoot of op het bureau tijdens een functioneringsgesprek. De omzetcijfers groeien en alle targets zijn halverwege het jaar al gehaald op dit kantoor waar, helaas, maar dat is dan ook de enige wanklank, ook nog weleens tegen een bureaustoel wordt geplast.
veel gelezen
-
- Parkeerplaats Europa: korte docu over het leven van chauffeurs op parkeerplaatsen
- Golden Age: amusant portret van ’s werelds chicste bejaardenhuis
- Tik van de meule volgt een groep radiopiraten op het platteland van Oost-Nederland
- De Earring & ik: Honderden fans van The Golden Earring brengen een muzikale ode aan de band
- Paul en Paultje: tragikomisch portret van broers met een traumatisch familieverleden