Oogstrelende film met speelse animatie over designer Bruce Mau

Is hij een communicatie-genie? Een grafisch ontwerper? Een megalomaan? De gevierde Canadese designer Bruce Mau (1959), die vanuit Chicago opereert, gaat zelf in op de vragen van regisseurs Benjamin en Jono Bergmann in de documentaire Mau (2021). Deze oogstrelende film met speelse animatie wordt uitgezonden in het kader van Dutch Design Week en beslaat Mau’s indrukwekkende carrière van een halve eeuw.

Mau heeft in elk geval lak aan labels; hij ziet design als een alomvattende methode om onze levens in te richten. Niets is deze visionair te gek. Of hij nu in zee gaat met een bedrijf als Coca-Cola, dat hij aanspoorde tot verduurzaming, of een American football-stadion bouwt: zijn intrinsieke verlangen om iets te creëren dat de samenleving ten goede komt – en zijn geldingsdrang, zoals zijn partner Aiyemobisi Williams suggereert – kent geen grenzen.

De kickstart van zijn internationale carrière was een samenwerking met niemand minder dan de Nederlandse architect Rem Koolhaas, die ook zijn opwachting maakt in de film. Hun boek S, M, L, XL (1995), een overzichtswerk van Koolhaas’ bureau OMA (The Office for Metropolitan Architecture), wordt tegenwoordig gezien als een designbijbel. Prompt werd Mau, die al twintig jaar aan de weg timmerde met zijn eigen studio waarmee hij onder meer tentoonstellingen maakte over urbanisatie, een designer van wereldformaat. Zodanig dat de koning van Saoedi-Arabië hem vroeg om de heilige stad Mekka te herinrichten (nadat er in 2015 tijdens de jaarlijkse bedevaart meer dan zevenhonderd mensen door gedrang waren omgekomen) en de Guatemalaanse regering hem uitnodigde om na vier decennia van burgeroorlog het hele land (!) op te knappen voor volgende generaties.

Hoewel critici zijn benadering van sommige projecten als naïef en utopisch bestempelen, heeft de geëngageerde designer naar eigen zeggen geen ruimte voor cynisme: ‘Het is onze verantwoordelijkheid om te inspireren. Dat doen we door aan optimisme vast te houden, zelfs onder de meest erbarmelijke omstandigheden.’