De foto heeft iets dromerigs, lieflijks en sereens: twee modellen omhelzen elkaar in een glazen kist op een grasveld. Maar de kist heeft onmiskenbaar de vorm van een doodskist, waardoor dit sprookjesachtige tafereel een morbide randje krijgt.
Dat is wel vaker zo in het werk van fotograaf Jasper Abels, door regisseur Klaas Hendrik Slump gevolgd voor zijn documentaire Pretty Sorrow. Abels fotografeert voor grote modebladen als Vogue en Elle, en ook zijn vrije werk bestaat uit gestileerde foto’s van mooie modellen in fleurige kleding, omringd door de natuur. Vaak is er iets donkers of verdrietigs te vinden op die foto’s, wat misschien verklaard kan worden door het levensverhaal van Abels: hij verloor zowel zijn broer en zus, beiden aan suïcide.
Door die kennis krijgt de doodskistfoto een andere lading, en kan het zijn dat de twee modellen verwijzen naar Abels’ overleden broer en zus. Die kist lijkt ook te refereren aan Sneeuwwitje, waarin iemand weer tot leven wordt gewekt. Volgens Slump een van de favoriete sprookjes van Abels.
Een documentaire maken over een fotograaf kan best lastig zijn, zo merkte Slump: ‘Jasper is iemand die visueel bewust is en ideeën had over wat we konden filmen. Dan stelde hij voor om om zes uur ’s ochtends ergens in een natuurgebied te gaan wandelen want dan is het licht mooi – dat levert prachtige plaatjes op. Maar algauw dacht ik: ik moet ervoor zorgen dat hij daar niet mee bezig is.’ Dus begon Slump vaker op minder perfecte of knullige momenten te filmen, bijvoorbeeld wanneer Abels moe was omdat hij slecht had geslapen vanwege de zenuwen voor het filmen. Of wanneer hij bonnetjes met zijn moeder aan het uitzoeken is.
Abels’ moeder en vader komen in Pretty Sorrow geregeld voor, want Slump was ook benieuwd naar hoe een gezin bij elkaar kan blijven na zoiets te hebben meegemaakt als het verlies van twee gezinsleden. De interactie tussen Abels en zijn ouders is telkens eerlijk en puur, en het is duidelijk dat ze zich er samen doorheen hebben weten te slaan. Ze zijn zelfs zo hecht dat Abels hen – tijdens een van de vele lichte momenten in de film – laat meebeslissen als hij door Tinder swipet.
De relatie tussen Abels en zijn ouders kent overigens ook een morbide randje. Want die doorzichtige doodskist, die zet Abels’ vader in elkaar. Slump: ‘Dat klinkt bizar maar het voelde niet zo.’ Voor de regisseur zei het iets over de relatie tussen vader en zoon: ‘Aan het begin dacht zijn vader wel: wat ga je hiermee doen, Jasper? Maar tegelijkertijd zag hij dat die kist een manier was voor Jasper om de dood van zijn broer en zus te verwerken.’