Mijke de Jong filmde theatermaker Sadettin Kirmiziyüz en zijn naasten: Thuis bij de Familie K., over identiteit, familie en migratie.

Hoe kwam je erbij om deze documentaire te maken?

Regisseur Mijke de Jong: ‘Over Sadettin? Nou, dat is eenvoudig, ik ben een enorme fan en was nieuwsgierig naar zijn drijfveren. En omdat hij zijn familie in zijn voorstellingen steeds als uitgangspunt gebruikt leek het mij een uitdaging om via zijn ogen, naar aanleiding van zijn werk, een portret te maken van een Turks gezin in Nederland dat hier vijftig jaar geleden naartoe is gekomen. Zij geven op hun beurt weer een beeld van veel andere migrantengezinnen.’

Kun je iets over zijn werk vertellen?

‘Ik vind dat hij echt iets toevoegt aan dat we kennen op theatergebied. Zijn werk gaat over het Nederland van nu. Dat komt omdat het ondanks dat het specifiek over zijn eigen leven gaat, heel universeel is. Hij neemt zijn persoonlijke leven als uitgangspunt en gebruikt dat om iets te vertellen over de wereld om hem heen. Bijvoorbeeld over identiteit en migratie. Ik vind dat hij dat slim en knap doet, hij is heel verbaal, echt een goede verteller. En hij doet het met veel humor. Daarnaast herken ik ook zijn manier van werken. Hij werkt al sinds hij van de theaterschool is met dezelfde mensen, echt zijn theaterfamilie. Die hebben aan een half woord genoeg.’

Had hij meteen zin in een documentaire over zijn werk, leven en familie?

‘Ja. Hij kende mijn werk ook, dus dat was leuk. We zijn allebei makers en dat sprak hem aan. We zijn eigenlijk begonnen voor corona, toen hadden we een eerste gesprek. Tijdens corona hebben we contact gehouden, dus tegen de tijd dat we begonnen met filmen kenden we elkaar al goed.’

Je kijkt stukjes van zijn voorstelling óver zijn familie met hen en laat vervolgens hun reactie ook weer aan hem zien. Dat is indringend en ongemakkelijk.

‘Ja, daardoor zit je er als kijker dicht op. Een van mijn eerste uitgangspunten was dat als je je persoonlijke leven gebruikt om daar theater van te maken, ik graag wilde weten hoe dat dan ging. Hoe praat je dan met elkaar? Daar is deze vorm uit ontstaan, die aansluit bij het werk dat Sadettin maakt.’

Hoe was dat voor hem?

‘We hebben verschillende methodes besproken, ze hadden ook allemaal bij elkaar kunnen zitten, alleen dat ging niet. Hij vond deze manier wel spannend, maar toen hij de film zag was zijn eerste reactie gelukkig: “Bedankt dat je iedereen zo in zijn waarde hebt gelaten.” Naar aanleiding van de film hebben ze ook weer nieuwe gesprekken onderling gevoerd. Een mooie dynamiek.’

Het uur van de wolf

woensdag 24 januari

NPO 2 20.25-21.15

de nieuwste documentairetips in je mailbox?