They Called Him Mostly Harmless is niet zomaar een truecrimethriller

Twee wandelaars doen in 2018 in Florida een lugubere vondst: een graatmager mannenlichaam in een klein, geel tentje. Het ligt langs de Appalachian Trail, een van de langste en zwaarste hikes ter wereld. De politie vindt geldt en voedsel naast het lijk, dat nog maar 38 kilo weegt. Vreemd, maar het gaat vooral om wat ze niet vinden: geen portemonnee, geen paspoort, geen telefoon; alleen een notitieboekje waar computercodetaal in gekrabbeld staat. De man blijkt zowel zijn fysieke als zijn digitale sporen compleet te hebben uitgewist. Hoe is hij in godsnaam aan zijn einde gekomen, en waarom wilde hij niet gevonden worden? 

De politie plaatst een oproep, maar die levert niets op. Wat ze inmiddels wel weten – overigens door een angstaanjagende, nogal mislukte 3D-animatie van zijn gezicht – is dat de man door het leven ging onder de alias ‘Mostly Harmless’. En dan gebeurt er iets wonderlijks: amateurspeurneuzen, ofwel sleuths, storten zich op de missie om via internet de identiteit van Mostly Harmless te achterhalen. Want dat verdient hij, en z’n familie, vinden ze. Ze richten een Facebookgroep op waar mensen zich massaal voor aanmelden om te helpen de zaak op te lossen. De twee meest betrokken sleuths zijn Christie en Natasha. Allebei schoppen ze het van simpel lid tot moderator van verschillende Facebookpagina’s rond Mostly Harmless. 

Dit is het punt waarop de documentaire écht intrigerend wordt, het klassieke truecrimegenre ontstijgt en diep menselijke thema’s uitdiept: verlangen, eenzaamheid, gemeenschapszin, moraal en ertoe willen doen.  

Hoe meer aanwijzingen er binnenkomen van zowel de wandel- als sleuthcommunity, hoe heviger de complexe machtsstrijd tussen Christie en Natasha oplaait. Het zijn vrouwen, zo leren we, die in hun verleden zijn afgewezen en vernederd, en die niets liever willen dan gezien worden. Obsessief storten ze zich op het moderatorschap van de pagina’s en op het (als eerste!) vinden van de identiteit van Mostly Harmless, in de volste overtuiging dat dat het beste is voor alle betrokkenen.  

Het verhaal bereikt de landelijke media, en ondertussen wordt Mostly Harmless, door alle rondslingerende verhalen en hypotheses, tot een soort held gemaakt. Wandelaars die hem tegenkwamen op de trail en foto’s met hem maakten voor zijn dood, beschrijven hem als een innemende, aantrekkelijke wandelvriend. Sleuths zien hem tijdens hun zoektocht steeds meer als een sympathieke kluizenaar-avonturier die op tragische wijze aan zijn einde is gekomen.  

Dat alles staat in schril contrast, zo blijkt, met de man die wilde verdwijnen.