Na een kwart eeuw blikken de (voorheen) verslaafde sekswerkers van de Keileweg terug.

De Keileweg in Rotterdam was in de jaren negentig het domein van verslaving en prostitutie, gedoogd door de gemeente. Er waren heroïnespuiten, pooiers én hulpverleners, tot de straat in 2000 door diezelfde gemeente werd gesloten.

Roy Dames maakte eind negentiger jaren de serie Van God Los, dat zich afspeelde in de Pauluskerk in Rotterdam. Dames: ‘Via een medewerker van de Pauluskerk kwam ik in contact met die meiden en ging ik kijken op de Keileweg. Ik dacht meteen: hier wil ik een film over maken. Hoe leven die meiden, wie zijn ze? Ik werd er meteen opgewonden van, in de zin van: dit wil ik filmen.’ Net5 wilde de serie graag hebben en zo begon Dames 25 jaar geleden aan de documentaireserie Meiden van de Keileweg.

Het resultaat was spraakmakend: openlijk drugsgebruik en prostitutie was in het desolate, voormalige havengebied van Rotterdam al omstreden, op de nationale televisie sloeg het in als een bom. Mannen die geen auto hadden, zoals zeelui, of die op fiets of bromfiets kwamen (zo legt een politieagent uit in een van de afleveringen) waren in actie te zien in speciale open ‘afwerkhokjes’, gescheiden door een houten schot.

Wendy

Drie maanden nadat ze waren begonnen met filmen kwam Dames in het ziekenhuis terecht. ‘Ik heb een klap op mijn hoofd gehad tijdens het filmen van een dealer, maar weet nog steeds niet wat er is gebeurd. Ik heb in coma gelegen, was bijna dood volgens de neuroloog.’ Dames hield er hersenletsel en reukverlies aan over. ‘Ik heb daar nog steeds veel last van.’ Zijn collega Jacco Groen nam Meiden van de Keileweg van hem over. ‘Dat vond ik heel erg, want het was mijn project, dat waren mijn meiden. Maar ja, the show must go own, dat zei Remco van Westerloo van Net5.’

Een van de meiden, Wendy, nam vijftien jaar geleden contact met hem op. Dames: ‘Zij had een boek geschreven en vond dat ik weer een film moest maken. Na jaren las ik dat boek en dacht ik: shit, ja!’ Met Angelique, een van de hoofdpersonages uit de eerste serie, had Dames altijd contact gehouden. ‘Ik ben geen normale filmmaker. Voor mij is het niet afgelopen als de film klaar is. Dan voelen mensen zich ook belazerd, want het voelt als een vriendschap. Daarom kan ik zo dichtbij komen.’

Niet alle meiden is het gelukt om clean te worden of te blijven na het opdoeken van de Keileweg. Een aantal van hen kreeg een relatie met een voormalige klant. Ze kijken in de nieuwe serie met gemengde gevoelens terug op hun vroegere werkterrein. Dames: ‘Enerzijds was het een verschrikking, met al die mannen die echt foute dingen met ze deden. Ze werden geslagen, een paar zijn er vermoord. Anderzijds hadden ze daar ook een onderlinge warmte en vonden ze het fantastisch. Alles was er: klanten, dope, hulpverleners én aandacht van elkaar.’

Meiden van de Keileweg, 25 jaar later

donderdag 6 februari

NPO 3 20.25-21.05

de nieuwste documentairetips in je mailbox?