‘Ik denk dat ik een goed leven heb als ik geen borsten meer heb,’ zei Nanoah Struik op hun negentiende tegen hun vader Kotis. Die kon er maar moeilijk mee omgaan dat Nanoah als non-binair uit de kast kwam en diens borsten weg wilde laten halen.
Zo’n bepalend moment op tape hebben is natuurlijk een godsgeschenk voor een podcast. Naast de strubbelingen tussen vader en kind hoor je in die paar minuten opname ook hoe standvastig, zelfverzekerd en niet wars van confrontatie Nanoah is. Inmiddels is hen een paar jaar ouder en is de verstandhouding met hun vader harmonieus. Al blijft de van oorsprong Nigeriaanse Kotis volhouden: in Afrika bestaat er niet zoiets als queerheid.
Nanoah heeft dat altijd als voldongen feit geaccepteerd en zich ver weg gehouden van diens Nigeriaanse wortels, maar na de Black Lives Matter-protesten in 2020 kon hen niet om hun eigen zwartheid heen. Maar kan queer en Nigeriaans zijn wel naast elkaar bestaan, vraagt hen zich nu af in de zesdelige serie In Afrika besta ik niet.
Op naar Nigeria dus, samen met vader Kotis, waar Nanoah voor het eerst familieleden ontmoet. Ook die reis levert prachtig audiomateriaal op, met warme ooms, nichtjes en neefjes die Nanoah vol vreugde in hun armen sluiten. Op een tweede reis naar hun land van oorsprong spreekt Nanoah af met Nigeriaanse queer mensen, die ondanks de hoge straffen die er op bijvoorbeeld homoseksualiteit staan een eigen gemeenschap hebben opgebouwd.
Dat Nanoah altijd eerlijk, confronterend en nieuwsgierig is, is spannend om naar te luisteren, bijvoorbeeld een ietwat gespannen etentje met Nanoahs vriendin bij Kotis thuis (‘homoseksualiteit is niet normaal,’ blijft hij volhouden). Er had hier en daar wel wat geknipt kunnen worden in de lange gesprekken en de podcast voelt soms een beetje kaal aan omdat er weinig gebruik gemaakt is van sounddesign, maar het verhaal over iemand die verschillende delen van hun identiteit probeert te verenigen is ijzersterk.
Al gaat de podcast misschien vooral om de relatie tussen Nanoah en diens vader. Een man die – zoals Nanoah zelf zegt – een groot aandeel heeft gehad in hun ontworteling, maar ook in hun heling. En als je eenmaal doorhebt dat Nanoah zichzelf niet verhult, weet je: ook in Kotis zal er een verschuiving optreden, een steeds groter wordende acceptatie van de verschillende identiteiten die Nanoah in zich draagt.