Elke week tipt de VPRO Boekengids een aantal nieuwe boeken, van Nederlandse romans tot internationale pareltjes en van klassiekers tot non-fictie en dichtbundels. Met deze week nieuwe boeken van Didier Eribon, Tommy Wieringa, Vivian de Gier en Kate Atkinson.

Didier Eribon
Een vrouw uit het volk

‘Absoluut niets’ heeft Didier Eribon met zijn proleterige broers gemeen, maar ze moeten nu eenmaal samen hun moeder onderbrengen in een verpleeghuis. Eribon is een gevierde Parijse intellectueel, homoseksueel bovendien, die het liefdeloze arbeidersmilieu van zijn jeugd ver achter zich heeft gelaten. In Een vrouw uit het volk (Athenaeum) schrijft hij over de aftakeling van zijn moeder, die trots is op haar zigeunerafkomst maar tegelijkertijd onversneden racistisch is, die jaren aan de lopende band van een glasfabriek stond en een halve eeuw gevangenzat in een ijskoud huwelijk. Eribon verbindt zijn persoonlijke verhaal met citaten van filosofen en schrijvers als Annie Ernaux, Édouard Louis, Coetzee en Sartre. Een erudiet en navrant portret van ouderdom en verval.

(Katja de Bruin)

Tommy Wieringa
Konvooi

Er zijn nog schrijvers die de daad bij het woord voegen. Meteen na de Russische inval ving Jaap Scholten aan de grens met Oekraïne vluchtelingen op, begon stichting Protect Ukraine, schreef een oorlogskroniek en brengt nu geregeld zelf (medische) spullen en terreinwagens naar Oekraïne, samen met rugbymaten en ingenieurs van TU Delft, ook collega’s Jelle Brandt Corstius en Tommy Wieringa sluiten aan. De laatste brengt daarvan indringend verslag uit in Konvooi (De Bezige Bij), met beeldende en vaak huiveringwekkende impressies en getuigenissen uit oorlogsgebied, historische bespiegelingen, met citaten uit werk van Babel en Joseph Roth, over ‘grensland’ Oekraïne, onmetelijk groot en nooit eenduidig, met zijn historische continuïteit van vrijheidsdrang en barbaars geweld. Aarzel niet, dit moet gelezen worden.

(Maarten van Bracht)

Vivian de Gier
Geef me de ruimte

‘Ik zou er niet aan beginnen,’ kreeg Vivian de Gier te horen over haar plannen voor ‘Geef me de ruimte’ (Balans) over ‘het eigenzinnige leven van Thea Beckman’. De koningin van de historische jeugdroman was daarnaast immers vooral een huismoeder in een doorzonwoning in Bunnik. (Sahaai!) Maar deze biografie bewijst dat ze, behalve soms een grumpy old lady, zelf eigenlijk ook zo’n spreekwoordelijk geworden ‘Beckmanmeisje’ was: intelligent, onafhankelijk en vastberaden. Op achterstand gezet door de crisisjaren dertig, WOII en de toenmalige rolpatronen brak ze ‘pas’ op haar vijftigste door met Kruistocht in spijkerbroek (1973), terwijl ze in diezelfde periode op de avondschool alsnog haar atheneumdiploma haalde en ging studeren. Inspirerend, net als veel van haar nog steeds leerzame, loeispannende avonturenromans.

(Dirk-Jan Arensman)

Kate Atkinson
Een donkere, stormachtige nacht

Kate Atkinsons romans over de veelgeplaagde privédetective Jackson Brodie zijn altijd een humorvol feest. Maar de zesde in de reeks, Een donkere, stormachtige nacht (Atlas Contact), is een onvervalste thrillerklucht. In de arm genomen om een verdwenen renaissanceschilderij op te sporen wordt Brodie niet alleen herenigd met sidekick Reggie Chase, hij komt ook terecht in het vervallen landhuis Burton Makepeace House van de verward-maar-geslepen Lady Milton, waar net dat weekend een Knives Out!-achtig moordspel wordt opgevoerd voor de betalende hotelgasten. Wanneer de aanwezigen, een bont gezelschap aan heerlijke stripfiguren, ingesneeuwd raken, raken (roman)feit en (toneel)fictie uiteraard hilarisch met elkaar verknoopt. Aan Brodie de taak ze te ontwarren, in deze liefdevolle parodie op Agatha Christie en het cosy crime-genre.

(Dirk-Jan Arensman)

de boekengids in je mailbox?

schrijf je in