Vier nieuwe boekentips: Het liefdespaar van de eeuw, Rouw, De kikkerkamasutra & Averij

Julia Schoch
Het liefdespaar van de eeuw

‘Ik ga bij je weg’, al heel lang oefent een vrouw op dat ene fatale zinnetje. In de DDR van de jaren tachtig ontmoette ze haar geliefde; een dandy die met wapperende jaspanden de collegezaal binnenstormde. 31 zomers, zes auto’s, acht laptops en 912 potjes halma later is er van hun liefde weinig meer over. De kinderen zijn de deur uit, het huis voelt groot en leeg.  Maar hoe besluit je wanneer het tijd is om dat onomkeerbare zinnetje daadwerkelijk uit te spreken? Julia Schoch sluit ons in Het liefdespaar van de eeuw (De Arbeiderspers) op in het hoofd van een vrouw die haar relatie overdenkt, met alle ergernis, teleurstelling, berusting, en liefde die daarmee gepaard gaat.

(Katja de Bruin)

Donald Niedekker
Rouw

Het begon, nadat Donald Niedekkers moeder op 4 september 2020 overleed, met een dagelijks gedenken in de vorm van ‘kleine, betekenisvolle handelingen’. Een verhaal van Tsjechov (her)lezen, luisteren naar het haar dierbare radioprogramma over klassieke muziek Diskotabel, zwemmen op de plek van gezinsvakanties in Egmond. Maar bij al die geboekstaafde intuïtieve rituelen neemt in Rouw (Koppernik) de schrijver algauw ‘de pen over van de rouwende zoon’, en begint haar levensverhaal te vertellen. Een liefdevol portret van Nellie Niedekker-Arends. Een mede dankzij een aanvankelijk zeevarende echtgenoot autonome, eigenzinnige vrouw die verknocht was aan het Concertgebouw, binnen de KNVB streed voor vrouwelijke scheidsrechters zoals zij, vrijwilligerswerk en woonadressen aaneenreeg. Een alledaags bijzonder bestaan, in fijnzinnige notities tot leven gewekt.

(Dirk-Jan Arensman)

Kees Moeliker
De kikkerkamasutra

Conservator van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam Kees Moeliker zag in 1995 hoe een woerd die zich tegen een venster van zijn instituut had doodgevlogen door een soort- en seksegenoot werd verkracht. Met zijn – uitgestelde – publicatie over dit eerste geval van homoseksuele necrofilie won hij in 2003 een IG-Nobelprijs (voor onderzoek dat mensen laat lachen én nadenken) en verwierf hij internationale bekendheid. Zijn De kikkerkamasutra (Prometheus) is een thematisch geordende keuze uit de animerende, puntig geschreven teksten, voor deze uitgave steeds kort geactualiseerd, die de afgelopen decennia in voornamelijk NRC verschenen. Op aanstekelijke, maar steeds wetenschappelijk verantwoorde wijze, deelt Moeliker, die zichzelf met zelfspot ‘vergaarbak voor afwijkend diergedrag’ noemt, zijn soms bizarre bevindingen en kennis met de lezer.

(Maarten van Bracht)

Robbert Welagen
Averij

Een man kijkt in de spiegel en ontdekt een zwelling in zijn hals. Meteen slaat de paniek toe. Er zal toch niks mis zijn? Er is wel iets mis. In Averij (Nijgh & Van Ditmar) schrijft Robbert Welagen over een man die op zijn veertigste kanker blijkt te hebben. Die man is hijzelf, maar Welagen is een veel te goeie schrijver om er het zoveelste egodocument van te maken. Averij gaat over de eenzaamheid die ernstig ziek zijn teweegbrengt, en over de dagen die je op de bank doorbrengt met oude actiefilms kijken. In droge dialogen en treffende observaties laat Welagen zowel de kwetsbare als egoïstische kant van zichzelf als patiënt zien. Loodzwaar en toch verrassend licht.

(Katja de Bruin)