The Fall Guy: hilarische ode aan de stuntman

‘Waarom is er eigenlijk geen categorie voor stuntwerk bij de Oscars?’ Regisseur Sidney Lumet – bekend van klassiekers als Dog Day Afternoon (1975) en 12 Angry Men (1957) – vroeg dit tijdens de opnames van A Stranger Among Us (1992) aan zijn vaste stuntcoördinator Jack Gill. Gill had daar eigenlijk nooit bij stilgestaan, maar zelfs nu, drie decennia later, is er nog altijd geen duidelijk antwoord op deze vraag.

Aangespoord door Lumet probeert Gill namelijk al jaren een Oscar voor beste stunts in het leven te roepen, maar het bestuur van de Academy Awards zit daar kennelijk niet op te wachten. ‘Toen ik ze voor het eerst benaderde met het idee, reageerden ze nog enthousiast en wilden ze me graag verder helpen,’ vertelde hij in 2019 in een interview met het onlinecultuurmagazine Vulture. ‘Inmiddels zijn ze me beu en lukt het me amper om zelfs maar een afspraak met ze te maken.’

Die gereserveerde houding van de Academy is opvallend, aangezien er wel Oscarcategorieën bestaan voor bijvoorbeeld special effects en kostuumontwerp. Je zou denken dat stunts van even groot belang zijn voor films. Het is een kwestie die filmmaker en voormalig stuntman David Leitch ook aan het hart gaat. Voordat hij zijn naam vestigde als regisseur, met onder meer John Wick (2014), Atomic Blonde (2017) en Bullet Train (2022), gold de Amerikaan als een van de meest vooraanstaande stuntcoördinators in Hollywood – hij was bijvoorbeeld jarenlang de vaste stunt double van Brad Pitt. Ook Leitch stelt alles in het werk om meer erkenning te krijgen voor de beroepsgroep. Zo organiseerde hij vorig jaar de Stunt Previz Showdown, een wedstrijd waarin stuntteams het tegen elkaar opnemen. De winnaar gaat met tienduizend dollar naar huis.

Leitch’ nieuwe film, The Fall Guy, is een heerlijk opbeurende actiekomedie over een hopeloos verliefde stuntman die verwikkeld raakt in een moordmysterie. Het is bovendien een liefdesbrief van Leitch aan zijn oude beroep, waarmee de regisseur – die al in 2010 aan de film begon – het belang van stuntwerk nog maar eens onderstreept. Maar The Fall Guy is niet alleen een trefzekere ode, de film is ook zeer geslaagd als romantische komedie en als satire op het moderne Hollywood.

The Fall Guy is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie uit de jaren tachtig – een reeks waaraan de eerdergenoemde Jack Gill meewerkte als stuntrijder. In deze reeks volgen we de avonturen van de aan lagerwal geraakte stuntman Colt Seavers (gespeeld door Lee Majors), die ook bijklust als huurmoordenaar. Veel meer dan de titel, de setting en het hoofdpersonage delen de serie en film overigens niet. The Fall Guy van Leitch is dan ook geen remake of een vervolg, het verhaal staat volledig op zichzelf.

Lange tijd werd er gezocht naar de juiste acteur voor het hoofdpersonage. Sterren als Tom Cruise, Keanu Reeves en Jason Statham werden genoemd, maar goddank koos Leitch uiteindelijk voor Ryan Gosling, want de rol van Seavers is hem op het lijf geschreven. Dankzij Goslings komische talent en het gemak waarmee hij sullige types uiterst charmant en aimabel neer kan zetten (zie ook The Nice Guys (2016) en natuurlijk Barbie (2023)) blijkt deze Colt Seavers een van de beste rollen uit zijn carrière tot nu toe.

We leren Seavers kennen op een filmset, waar hij in een indrukwekkende long take wordt gevolgd in aanloop naar een belangrijke stunt. Over een walkietalkie flirt hij met camera-assistente en prille geliefde Jody (Emily Blunt) en de chemie tussen de twee is geweldig. Nadat ze een strandafspraakje hebben gemaakt voor later op de dag gaat het echter gruwelijk mis tijdens een stunt: Seavers breekt zijn rug en hij besluit zich terug te trekken als stuntman.

Achttien maanden na de val – Seavers is inmiddels werkzaam als parkeerbediende bij een Mexicaans restaurant en doodongelukkig – wordt hij gebeld door producent Gail (een heerlijk venijnige Hannah Waddingham): of hij als de wiedeweerga naar Sydney wil komen om een uitgevallen stuntman te vervangen bij een grote blockbuster. Seavers is niet geïnteresseerd, totdat hij hoort wie het project regisseert: zijn inmiddels ex-geliefde Jody, voor wie hij nog altijd hevige gevoelens koestert.

En dus reist hij af naar de Australische stad, waar blijkt dat Jody eigenlijk helemaal niet op hem zit te wachten. Dat is niet het enige probleem: ook haar hoofdrolspeler, de gelauwerde Hollywoodacteur en extreme ijdeltuit Tom Ryder (Aaron Taylor-Johnson), voor wie Seavers de stunts doet, raakt vermist.

Wat zich vervolgens ontvouwt in The Fall Guy is een uiterst vermakelijk relaas over Seavers, die Jody probeert terug te winnen en ondertussen op zoek gaat naar Ryder. De plot is echter van secundair belang, want het draait in The Fall Guy vooral om de adembenemende stunts. En die zijn er in overvloed: er worden enorme sprongen met auto’s gemaakt, acteurs vliegen in de fik en er zijn achtervolgingen door de straten van Sydney. In de film wordt zelfs een wereldrecord verbroken van het aantal keren dat een auto over de kop rolt (hier gebeurt dit achtenhalve keer, het vorige record was zeven en stond op naam van Casino Royale).

Had er wél een Oscar voor beste stunts bestaan, dan was die dit jaar hoe dan ook naar The Fall Guy gegaan.