De Surinaams-Nederlandse Henk Shakison is vader van drie zoons en conciërge op de Rietveld Academie in Amsterdam, maar vroeger was hij muzikant, danser en rolschaatskampioen. Waarom de eigenzinnige Henk niet met dit verleden te koop loopt, leren we stukje bij beetje in de korte documentaire Henk. ‘Ik kan niet alleen maar lachen wanneer ik blij ben, ik kan ook lachen wanneer ik pijn heb,’ zegt Henk nonchalant in de film. Even later rolschaatst hij in een prachtig hemelsblauw pak tussen vier grote lichtgevende letters door: H E N K.
Deze scène is een typisch voorbeeld van de originele stijl van makers Sarah Blok (1992) en Lisa Konno (1992). De twee combineren persoonlijke interviews met geënsceneerde situaties en een speciaal op de hoofdpersoon geïnspireerde modecollectie van Konno. Eerder maakten Blok en Konno op deze manier al de prijswinnende korte films Nobu (2018, over Lisa Konno’s Japanse vader) en Baba (2020), over de Turkse Nederlander Ceylan en zijn dochter Serin. De bij deze twee films horende modecollecties zijn inmiddels aangekocht door het Kunstmuseum in Den Haag.
Voor deze film wilden de makers een hoofdpersonage dat verder van hen afstond, en dat werd Henk. In een interview met de VPRO Gids in 2022 lichtten Blok en Konno de keuze toe: ‘Henk bleek niet bang om vrijuit te praten. Zo vertelde hij dat hij vindt dat je verleden niks met je heden te maken heeft. Dat vonden Lisa en ik een heel interessant uitgangspunt voor iemand die uit Suriname naar Nederland is gekomen, omdat het zo contrasteert met hoe veel jongeren van nu – en zeker ook de studenten op de Rietveld – kijken naar het begrip identiteit. Niet dat we het ene standpunt beter vinden dat het andere, maar dat generatieverschil boeit ons.’
Konno: ‘Henk heeft in zijn leven veel last gehad van racisme, maar hij vindt het belangrijk om daar geen nadruk op te leggen. Henk wil zichzelf sowieso niet als slachtoffer zien. Maar je ziet dat hij toch gevormd is door moeilijke ervaringen. En als je onderschat wilt worden heb je uiteindelijk toch een negatief wereldbeeld, denk ik. Henk vindt het nodig om andere mensen een stapje voor te zijn: door meer te kunnen dan zij denken dat hij kan.’