Miquel Bulnes

Essentieel voor de minibieb der onvolprezen boeken is (The) Sandman, het magnum opus van de Engelse schrijver en scenarist Neil Gaiman. Deze tiendelige serie graphic novels vertelt het verhaal van Morpheus, de heer van de droom: geen 'god' maar een 'perspectief'. Na decennialange gevangenschap moet Morpheus zijn afgebrokkelde rijk herbouwen, maar de gevangenschap heeft zijn kijk op het leven dramatisch veranderd. Steeds duidelijker begrijpt hij dat hij zich zal moeten aanpassen of sterven. De wereld is er een van mythen, sagen en verhalenvertellers, een waar goden wegkwijnen wanneer mensen het geloof in hen verliezen, en waar de gevallen engel Lucifer genoeg krijgt van de hel en er wegloopt.

Buitengewoon knap waaiert de vertelling uit, om de losse verhaallijnen uiteindelijk perfect weer bijeen te brengen. Bovenal toont Sandman hoe door beeld optimaal te gebruiken, de tekst kan worden uitgebeend tot het essentiële, tot dat wat we misschien kunst of literatuur zouden noemen. De serie was een mijlpaal in de volwassenwording van de graphic novel.

Heel anders is de historische roman Q, die ons terugvoert naar de bloedige begindagen van de protestantse reformatie. De hoofdpersoon, die steeds weer nieuwe namen aanneemt, trekt als jonge student naar het Wittenberg van Maarten Luther en Thomas Müntzer. Het blijkt het begin van een leven in het hart van de Europese godstdienstoorlogen. Hij volgt revolutionairen en profeten – elke volgende nog iets radicaler en gekker dan de laatste – die keer op keer worden gesaboteerd door de machinaties van “Q”, een intrigant van het Vaticaan.

Er wordt vuig samengezweerd en eindeloos bloed vergoten, er wordt gedebatteerd over de fundamenten en de politieke betekenis van religie, en tegelijkertijd wordt de lezer bijgeschoold in de oorsprong van het Marxisme en de grondbeginselen van revolutie. Kortom: een onmisbaar boek in de minibieb.