De veertig beste films op SkyShowtime

Zoals wel vaker in de films van Wes Anderson (The Grand Budapest Hotel, The French Dispatch) lopen er in deze film verschillende werkelijkheden door elkaar. Maar de belangrijkste speelt zich af in Asteroid City, een afgelegen woestijnplaatsje in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Daar landt opeens een (vriendelijke) alien, wat de levens van de handvol personages die op dat moment in Asteroid City verblijven, voorgoed zal veranderen. In pasteltinten geschoten ode aan de buitenbeentjes, die regisseur Anderson volpropte met bekende acteurs, voor wie hij een keur aan heerlijk eigenzinnige en droogkomische personages schreef. Wel wat topzwaar, maar ook zeer vermakelijk en af en toe zelfs ontroerend.

Hollywood, 1926. De sterren van de zwijgende films stralen nog volop, maar een jaar later zal de eerste sprekende film – Al Jolsons The Jazz Singer – de verhoudingen in Hollywood volledig op zijn kop zetten. En een einde maken aan de carrières van oudgediende Jack Conrad (Brad Pitt) en de exuberante nieuwkomer Nellie LaRoy (Margot Robbie). Wervelend, tachtig miljoen dollar kostend en ruim drie uur durend spektakelstuk van regisseur Chazelle (Whiplash, La La Land) is zowel jazzy ode aan de magie van de cinema als snijdende satire op de liederlijkheid van Hollywood. Betoverend en afstotend tegelijk.

Na drie korte films - waarvan er twee werden beloond met een Oscar - hebben uitvinder Wallace en diens zwijgende hond Gromit het tot een lange speelfilm geschopt. Met succes. Hun strijd tegen een monsterlijk konijn is even absurd als aanstekelijk. Hulde voor de makers die niet kozen voor computer-animatie maar voor het monnikenwerk van klei-animatie, zodat ze genoegen moesten nemen met een productie van drie seconden film per dag. Maar het resultaat mocht er zijn: vegetarische Hitchcock, vriendelijke horror, een komedie van het zeldzame soort dat werkelijk geschikt is voor alle leeftijden.

Lees ook het achtergrondartikel over het succes van de Britse animatiestudio Aardman

Verfilming van het ongelooflijke, maar waargebeurde verhaal over de zwarte politieman Ron Stallworth (Denzel Washingtons zoon John David), die begin jaren zeventig undercover gaat bij de Ku Klux Klan. Niet zelf natuurlijk, maar Ron onderhoudt het telefonische contact, zijn (witte) Joodse collega Flip Zimmerman (Adam Driver) ontmoet de leden van de Klan. Even bijtende als grappige film van Spike Lee, waarin hij moeiteloos de raciale spanningen uit heden en verleden aan elkaar knoopt en ook nog de Amerikaanse filmgeschiedenis (Birth of a Nation en Gone with the Wind) op de korrel neemt. Winnaar van de Juryprijs in Cannes. En Lee won met de film eindelijk z'n eerste Oscar, voor het scenario.

Interview: regisseur Spike Lee over BlacKkKlansman

Heerlijke zwarte komedie over de sullige Casey (Jesse Eisenberg in topvorm), die het heft in eigen hand wil nemen nadat hij op straat wordt mishandeld en niet terugvecht. Hij meldt zich bij een karateschool, die geleid wordt door de behoorlijk atypische Sensei (Alessandro Nivola, angstaanjagend en grappig tegelijk). Deze Sensei doet er alles aan om de mannelijkheid (lees: agressie) in Casey naar boven te halen, aangezien Casey volgens hem een tergend grijs leven leidt. Regisseur Riley Stearns (willen we meer van zien!) speelt daarbij voortdurend met thema’s als misogynie en giftige mannelijkheid, en kleurt op een aangename manier buiten de lijntjes. Het resulteert in een aangenaam zwartgallige, opvallend gewelddadige komedie. Werd geen hit, maar vergaarde - meer dan terecht - wél een kleine cultstatus.

Wonderlijke satire over een zwarte man (sterke rol van Lakeith Stanfield) die aan de slag gaat als telemarketeer. Aanvankelijk met weinig succes, totdat hij leert om zijn ‘witte stem’ te gebruiken en hij binnen de kortste tijd opklimt naar de top van het bedrijf. Zijn vriendin (Tessa Thompson) ziet met afgrijzen aan hoe hij steeds meer een lakei van het grootkapitaal wordt. De maatschappijkritiek is bepaald niet subtiel – zo heet de hoofdpersoon Cassius Green – maar het is fascinerend om te zien hoe debuterend regisseur Boots Riley, die zichzelf een communist noemt, de felgekleurde knutselesthetiek van Michel Gondry vermengt met zijn antikapitalistische boodschap.

Fotograaf en muziekvideoregisseur Spike Jonze kreeg terecht een kans in de filmindustrie, vond een verwante ziel in scenarist Charlie Kaufman en fabriceerde deze surreële eersteling die door de pers unaniem de hemel in werd geprezen. Being John Malkovich verhaalt over een uitgerangeerde poppenspeler (John Cusack) die bij toeval een gang ontdekt die uitkomt in het hoofd van John Malkovich. Vrienden en geliefden volgen hem en de existentialistische warboel is compleet wanneer de verschillende 'innerlijken' van Malkovich met elkaar op de loop gaan. De fortuinlijke samenwerking tussen regisseur Jonze en scenarist Charlie Kaufman resulteerde in 2002 in Adaptation., een soortgelijk existentieel doolhof over een neurotische scenarist en diens gladde tweelingbroer.

Portret van de veelbesproken, ongrijpbare en dikwijls onbegrijpelijke komiek Andy Kaufman. Hij trad op als stand-upcomedian in clubs, speelde een excentriek personage in de televisieserie Taxi en zou voor zijn vroegtijdige dood ook nog dubieuze faam verwerven als worstelaar (met vrouwelijke tegenstanders). Milos Forman (One Flew Over the Cuckoo's Nest, Amadeus, The People vs Larry Flynt) doet geen pogingen zijn hoofdpersonage - verbluffend, geestig, ontroerend neergezet door Jim Carrey die bij de Oscarnominaties werd genegeerd - psychologisch te duiden. Hij maakte een film in de geest van Kaufman: soms hilarisch, dan weer pijnlijk onleuk, altijd grillig. De titel verwijst naar de gelijknamige song van R.E.M. over Kaufman.

Dit ontroerende liefdesverhaal verloopt net zo grillig als het mysterie dat menselijk geheugen heet. Wanneer Joel (Jim Carrey) merkt dat zijn ex-geliefde Clementine (Kate Winslet) haar herinneringen aan hun tijd samen heeft laten wissen, besluit hij hetzelfde te doen. Te laat realiseert hij zich dat hij natuurlijk niet van zijn mooie herinneringen af wil. Die probeert hij in de diepste krochten van zijn geheugen te verstoppen. Regisseur Michel Gondry (Human Nature, The Science of Sleep) is een slimme verteller die iets prachtigs maakte van het warmbloedige script van Charlie Kaufman (I'm Thinking of Ending Things, Adaptation.). Carrey laat andermaal zien dat hij ook buiten komedies uitstekend op z'n gemak is.

Het heerlijk provocerende Tár lijkt aanvankelijk te gaan over de gevierde vrouwelijke dirigent Lydia Tár en dus een verhaal over female empowerment te worden. Maar regisseur Todd Field (In the Bedroom, Little Children) stond iets heel anders voor ogen. Want Lydia blijkt de macht die ze als invloedrijke dirigent heeft te misbruiken. Ze loopt over mensen heen, maakt carrières kapot en legt het aan met jonge vrouwen die onder de indruk zijn van haar talent, durf en visie. En zo wordt Tár een fijn bijtende parabel over #MeToo, waarbij de schurk nu eens vrouwelijk is. Zes Oscarnominaties, waaronder – zeer terecht – eentje voor Cate Blanchett, die volledig verdwijnt in de monsterlijke maestro.

Lees ook de uitgebreide recensie

Na zijn scheiding neemt Dean (Dean Fleischer) intrek in een Airbnb. Daar stuit hij op Marcel (Jenny Slate), een antropomorf schelpje met één oog en een paar schoenen, die zijn eigen verlies heeft te verwerken. De mockumentary over het alledaags plezier en verdriet van een pratend schelpje is een bespiegeling op de mogelijkheid van cinema om mensen te verbinden, zowel in het maken van als in het kijken naar films. Door een combinatie van live-action en stop-motion vangt Marcel the Shell with Shoes On impressionistische indrukken van het dagelijks leven. Een grappige maar diepgaande film over verlies.

Lees ook ons uitgebreide artikel over de film

Begin twintigste eeuw vindt mijnwerker Daniel Plainview (Daniel Day-Lewis) olie. Door dag en nacht te ploeteren weet hij zijn aanvankelijk bescheiden succes steeds verder uit te bouwen. De enige die zich niet laat inpakken door zijn gloedvolle praatjes over de rijkdom die hij boeren met olie onder hun schrale akkers kan brengen is de charismatische prediker Eli Sunday (Paul Dano). Overrompelend epos over de opkomst van een misantropische oliebaron met uitstekend spel, vooral van Day-Lewis, die zich weer eens helemaal onderdompelde in zijn rol. Hij kreeg er terecht een Oscar voor.

Interview: Daniel Day-Lewis over zijn rol in There Will Be Blood

Terwijl een stel zich opmaakt voor een verhuizing, verongelukt één van beiden plots, waarna hij als spook terugkeert. Door zijn - in het laken uitgeknipte - 'ogen' zien we vervolgens wat het betekent om mens te zijn: binding, transitie, migratie, een reis door de tijd. Allesbehalve horror dus, deze etherische, passief-contemplatieve, absurd-tragische spook-liefdesgeschiedenis in vierkant formaat van scenarist/regisseur David Lowery (The Green Knight, Ain't Them Bodies Saints). Onalledaagse Amerikaanse arthouse met mooie vondsten, die zwaar op Europese- en Aziatische inspiratie leunt.

New York, 1980. De twaalfjarige Paul (Banks Repeta) zit op een openbare school, maar volgens zijn vader is het beter dat ook hij, net als oudere broer Ted, naar een peperdure privéschool gaat. Die keuze wordt versneld wanneer Paul en zijn vriend Johnny, een van de weinige zwarte jochies in Pauls klas, zichzelf in de nesten werken. Het kattenkwaad dat de jongens uithalen is vergelijkbaar, maar de straffen en consequenties van hun daden zijn dat niet. Hard, maar eerlijk en intelligent coming-of-age verhaal, dat regisseur James Gray goeddeels baseerde op zijn eigen jeugd. Met sterke bijrol van Anthony Hopkins als Pauls geliefde opa Aaron.

Stugge klusjesman Lee (Casey Affleck) leidt een eenzaam bestaan in een voorstadje van Boston, geplaagd door demonen uit het verleden. Wanneer zijn oudere broer overlijdt, wordt Lee tot zijn schrik aangewezen als voogd over diens zestienjarige zoon. De gebeurtenissen in Manchester by the Sea zijn van een welhaast ondraaglijke somberheid, maar dankzij de lome, onopgesmukte verteltrant verzandt de film niet in melodrama. Scenarist en regisseur Kenneth Lonergan (You Can Count on Me, Margaret) portretteert zijn antihelden met veel mededogen, en Affleck maakt diepe indruk met zijn ingehouden hoofdrol. Winnaar van twee Oscars, voor Affleck en het scenario.

Indrukwekkende biopic over J.Robert Oppenheimer, de ‘vader van de atoombom’. Van zijn studententijd in Engeland in de jaren twintig, waar hij Bohr en de kwantummechanica leerde kennen, tot de geheime verhoren in de jaren vijftig, toen de gevierde wetenschapper verdacht werd van communistische sympathieën. Alles komt voorbij, maar zwaartepunt is het ontwikkelen, bouwen en tot ontploffing brengen van de atoombom in Los Alamos, New Mexico. Zoals altijd bij Christopher Nolan (Inception, Interstellar, Dunkirk) is Oppenheimer een visueel spektakelstuk geworden (de prachtige beelden zijn van de Nederlandse cameraman Hoyte van Hoytema), maar Nolan gunt ons ook een kijkje in het gekwelde brein van Oppenheimer zelf, die wist dat de wereld na zijn uitvinding voorgoed veranderd was. Winnaar van zeven Oscars, onder meer voor beste film en beste cinematografie.

Een gewonde soldaat uit het Noorden houdt zich tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog schuil in een meisjesinternaat in het Zuiden, waar zijn aanwezigheid leidt tot jaloezie en verraad. Remake van de gelijknamige film uit 1971 van Don Siegel (waarin Clint Eastwood de rol van de soldaat speelde), maar heel anders van toon. Sofia Coppola zoomt niet in op de soldaat, zoals Siegel, maar op de vrouwen en meisjes van het internaat. Sterk spel van de actrices en mooi broeierig gefilmd op locatie in Louisiana. Coppola kreeg op het festival van Cannes, waar de film in première ging, als eerste vrouw in vijftig jaar de prijs voor beste regisseur.

Interview: Elle Fanning over haar rol in de film

Ryan Bingham (George Clooney) vliegt business class van klus naar klus: hij ontslaat mensen voor werkgevers die dat zelf niet durven. Zijn werk past binnen zijn filosofie: bezittingen, banen, relaties, het zijn allemaal dingen die je vrijheid verminderen, die je moet dumpen. Dan besluit de werkgever van Ryan hem voortaan op kantoor te houden, ontmoet hij de vrouw van zijn dromen (Vera Farmiga), en moet hij de jonge Natalie (Anna Kendrick) de kneepjes van het vak leren. Tikje melancholiek drama van regisseur Jason Reitman (Juno, Tully, Young Adult), met veel mooie bijrollen, werd genomineerd voor zes belangrijke Oscars.

Interview: regisseur Jason Reitman over zijn film Up in the Air

De Jarretts vormen een typisch Amerikaans bourgeoisgezin. Vader (Donald Sutherland) verdient goed, moeder (Mary Tyler Moore) is een zorgzame huisvrouw en zoon (Timothy Hutton) is een aantrekkelijke jongen. Maar achter deze zorgeloze façade schuilt een aangrijpend drama. Hun oudste zoon, een vrijpostige sportieveling, verongelukte tijdens het zeilen en zijn broertje acht zich persoonlijk verantwoordelijk voor zijn dood. Schitterend familieportret dat nergens goedkoop sentimenteel wordt. Een waar stukje `uit het leven gegrepen`. Met zijn regiedebuut schoot acteur Robert Redford direct in de roos. Het leverde hem vier Oscars op: Beste Film, Beste Regie, Beste Bijrol (Hutton) en Beste Scenario (van Alvin Sargent, naar een roman van Judith Guest). Verzorgd camerawerk van John Bailey.

Cineast Frank Capra maakte films ter meerdere eer en glorie van de gewone man die in het zweet des aanschijns de kost verdient. De kerstklassieker It's a Wonderful Life is zijn magnus opus, met James Stewart op de bok als een wanhopige ondernemer die aan de arm van een engel te zien krijgt wat er van zijn lieflijke dorp terecht was gekomen als hij er niet was geweest. Capra's krachttoer werd in 2006 door het American Film Institute uitgeroepen tot de meest inspirerende film ooit. Een flop in de bioscoop maar een daverend succes op de buis waar de film bijna ieder jaar rond de kerst wordt vertoond.

Na Get Out en Us is ook Nope, de derde film van regisseur Jordan Peele, weer horror. En nog veel meer, want Nope is ook sciencefiction, monsterfilm en een actiekomedie. Over OJ Haywood en diens zus Em, die op een afgelegen farm net buiten Los Angeles paarden fokken. De zaken gaan slecht, maar dan ziet OJ tussen de wolken een vliegende schotel. Als ze erin slagen daar scherpe beelden van te schieten zijn al hun problemen opgelost. Denken ze. Te genieten als popcornvermaak, maar Peele zegt ook belangrijke dingen over inclusie, onze behoefte aan spektakel, het gevaar van aandacht, het temmen van wilde dieren, hebzucht, Hollywood, familiebanden en nog veel meer.

Interview: hoofdrolspelers Daniel Kaluuya en Keke Palmer over Nope

Max Renn (James Woods) is baas van een softpornozender en stuit op een weerzinwekkende verzameling seks, foltering en geweld bij piratenzender Videodrome. Kijken naar die beelden resulteert in een hersentumor, waarna bij Max fictie en werkelijkheid door elkaar beginnen te lopen, een scheur in zijn buik ontstaat, hij seks heeft met zijn televisie, etcetera, etcetera. Gitzwarte kijk op de moderne mediacultuur, die de Zeitgeist perfect wist te treffen en bol staat van de onvergetelijke beelden. Met zangeres Deborah 'Blondie' Harry in een spannende bijrol.

Het goedkope scenario/acteer/regie/camera/montage-debuut van George Romero won gestaag de cultstatus en zorgde voor een vloed aan bloederige zombiefilms. Straling doet doden uit hun graven komen en een Amerikaans dorp uitroeien. Een groepje mensen in een boerderij houdt stand, maar slechts één zal de nacht doorkomen. Romero maakte twee vervolgen Dawn of the Dead (1978) en Day of the Dead (1985). Night of the Living Dead was onder andere voor regisseur Wes Craven (A Nightmare on Elm Street, Scream) een eye-opener. Craven had tot dan niet gedacht dat griezelfilms zo stijlvol en leuk konden zijn, en nog iets te melden hebben ook.

Wraakfilms waarin Nicolas Cage door het lint gaat zijn er genoeg, maar dit psychedelische horrorfestijn is wel een categorie apart. Cage speelt houthakker Red, die in een duister sprookjesbos woont met zijn vriendin Mandy. Nadat zij wordt ontvoerd door een sekte die bescherming geniet van een demonische motorbende, zet Red bewapend met een kruisboog en hakbijl de aanval in. Het bloedbad dat volgt is aan de voorspelbare kant, maar de in metal gedrenkte fantasykitschwereld van regisseur Panos Cosmatos is volstrekt origineel, en Cage’ furieuze energie kwam zelden zo goed tot z’n recht. Met uiterst effectieve muziek van Jóhann Jóhannsson, die nog voor de release overleed.

Lees meer over de curieuze carrière van Nicolas Cage

In 2027 is de wereld na een oorlog grotendeels verwoest, en een mysterieus virus maakt dat van menselijke voortplanting geen sprake meer is. Alleen in Groot-Brittannië bestaat nog zoiets als een maatschappij, die wordt bestuurd door een fascistisch ogende, militaire macht. Wanneer de cynische journalist Theo (Clive Owen) betrokken raakt bij een verzetsgroep, is hij binnen de kortste keren onderdeel van een geheime missie die gaandeweg Bijbelse dimensies krijgt. In zijn visueel overdonderende film vermomt Alfonso Cuarón zijn engagement als een gelikte actiefilm.

Eerste film die de Pools-Franse regisseur Roman Polanski in Amerika maakte zou een horrorklassieker van jewelste worden. Het jonge stel Rosemary (Mia Farrow) en Guy (John Cassavetes) Woodhouse betrekt een appartement en raakt bevriend met de buren. Wanneer zij zwanger wordt en er eigenaardige dingen in het pand gebeuren, begint Rosemary steeds meer te twijfelen aan de mensen om haar heen en aan de veiligheid van haar kind. Uitstekend gemaakte, in het New Yorkse Dakota-gebouw opgenomen bewerking van het gelijknamige boek van Ira Levin, is sterk af te raden tijdens zwangerschap.

Intrigerend en subtiel speelfilmdebuut van Robert Eggers over een puriteinse familie in het New England van de 17de eeuw. Ze zijn verbannen naar de rand van een onheilspellend bos, waar (naar verluidt) een heks ronddwaalt. Eggers heeft een achtergrond als production designer en dat is goed aan de film af te zien. De kindacteurs spelen bijzonder realistisch, waardoor de teloorgang van de familie des te meer indruk maakt. Gemaakt door de baanbrekende studio A24. Overladen met prijzen. Eggers maakte in 2019 het ook al zo intrigerende drama The Lighthouse, en in 2022 de overrompelende vikingenfilm The Northman, die ook in deze lijst staat.

De tweede film van regisseur/komiek Jordan Peele in deze lijst is zijn sensationele regiedebuut, dat niet alleen een bloedstollende horrorfilm is, maar ook actueel en sociaal relevant. Over de zwarte jongeman Chris (Daniel Kaluuya), die gaat kennismaken met de ouders van zijn witte vriendin Rose (Allison Williams). Die ouders lijken op het eerste gezicht prettig liberaal en vrijzinnig, maar al snel merkt Chris - bijvoorbeeld aan het vreemde gedrag van de (zwarte) tuinman en de (zwarte) huishoudster - dat bij Rose thuis niet alles is wat het lijkt. Bioscoophit in de VS, waar de film meer dan honderd miljoen dollar opbracht.

Lees ook onze uitgebreide recensie van de film

Nog steeds is de douchescène halverwege het verhaal over een vrouw die een nieuw leven wil beginnen en in een morsig motel belandt, ronduit huiveringwekkend. 'De' moord uit de filmgeschiedenis is 45 seconden lang en vanuit zeventig verschillende camerastandpunten gedraaid. En eigenlijk valt er niets te zien. De meeste mensen zwéren achteraf dieprood bloed het doucheputje te hebben zien instromen, maar Psycho werd in zwart-wit gemaakt: u kijkt naar chocoladesiroop. De montage van vaste Hitchcock-editor George Tomasini en de onvergetelijk indringende muziek van Bernard Herrmann houden het menselijk brein verbluffend voor de gek. Adembenemend.

De verlegen programmeur Caleb (Domhnall Gleeson) wordt door de excentrieke internetmiljardair Nathan (Oscar Isaac) uitgenodigd in diens afgelegen villa. Nathan vraagt hem de eerste robot met bovenmenselijke intelligentie te onderwerpen aan de Turingtest, waarin onderzocht wordt of de ondervrager doorheeft dat hij met een computer praat. Caleb laat zich echter al snel verleiden door de beeldschone machine (gespeeld door Alicia Vikander) en komt zodoende lijnrecht tegenover Nathan te staan. Een oogstrelende sciencefictionthriller met geweldig spel van de gehele cast: vooral Isaac is briljant als manipulatieve dronkaard.

Lees ook onze uitgebreide recensie

Quentin Tarantino’s tweede film verhief de regisseur tot superheld van de independent cinema en betekende de comeback van voormalig tieneridool John Travolta. Tarantino vertelt hinkstapspringend drie verschillende verhalen in criminele kringen, die toch met elkaar te maken hebben. Een rode draad is moeilijk aan te geven, veel dia/monologen zijn nauwelijks te volgen en na sommige scènes lijkt het alsof er een nieuwe film van start gaat. En toch past alles precies. Zo ontstond een adembenemende film. Uitstekend spel van Travolta en Samuel L. Jackson. Tarantino en Roger Avary werden met een Oscar beloond voor hun script.

De veertienjarige Mattie (Hailee Steinfeld) zoekt iemand om haar te helpen de moordenaar van haar vader te achterhalen. Ze komt terecht bij de norse alcoholist Rooster Cogburn (Jeff Bridges), die heel geschikt zou moeten zijn. Want hij is iemand met True Grit, oftewel: Ware Volharding. Wonderschone western, die slechts in de verte lijkt op de gelijknamige film met John Wayne uit 1969. Bridges is geweldig als competente lomperik, Steinfeld houdt zich glorieus staande als precies formulerende, doelbewuste jongedame. Prachtige beelden van cameraman Roger Deakins.

Interview: Jeff Bridges over zijn rol in True Grit

Destijds hadden de studiobonzen weinig fiducie in deze grimmige verfilming van Mario Puzo's maffia-epos, toch werd dit eerste deel in de inmiddels klassieke Godfather-trilogie een enorm succes. Marlon Brando maakte in zijn rol van godfather Don Vito Corleone een droom-comeback. Don Vito staat aan het hoofd van een machtige maffiafamilie en verbiedt een concurrerende familie heroïne te dealen in New York. Dit heeft een maffiaoorlog tot gevolg, waarin brave zoon Michael Corleone (Al Pacino) meegesleurd wordt. De film werd onderscheiden met drie Oscars, waaronder een voor Brando.

Lees ook onze uitgebreide terugblik op de film

Vietnam-veteraan Llewelyn Moss (Josh Brolin) stuit in de Texaanse woestijn op dode Mexicanen, een auto vol drugs en een koffer met geld. Hij neemt het geld mee, en wordt al snel achterna gezeten door Anton Chigurh (Javier Bardem) - een huurmoordenaar die bij voorkeur doodt met een slachtpistool. De gedesillusioneerde sheriff Bell (Tommy Lee Jones) kan slechts op afstand toekijken. In deze briljante, moderne western speelt de actie zich in de cruciale scènes juist buiten beeld af. Dat wil niet zeggen dat Ethan en Joel Coen - van wie dit de tweede film is in deze lijst - het zuinig aan doen met bloed, kogels en lijken. Oscars voor film, regie, script en voor Bardem.

‘Wreek vader, red moeder, dood Fjölnir!’ Dat is de simpele opdracht die de jonge Vikingprins Amleth zichzelf geeft wanneer hij als tiener ziet hoe zijn vader vermoord wordt door diens halfbroer Fjölnir. Jaren later, Amleth (Alexander Skarsgård) is inmiddels een goedgetrainde ‘berserker’, krijgt hij eindelijk de kans zijn plannen uit te voeren. Barokke verfilming van beroemd Noors heldenverhaal, dat zich afspeelt in de 10de eeuw en de inspiratie vormde voor onder meer Shakespeare’s Hamlet. Eerste grote publieksfilm van Eggers, van wie zijn (obsessief) goed geresearchte film The Witch ook in de lijst staat. The Northman is vaak over de top, maar visueel indrukwekkend en ondanks de ruim twee uur geen seconde te lang.

Bekijk ook ons video-interview met regisseur Eggers en hoofdrolspeler Skarsgård

Weesjochie stuit in Parijs treinstation op aan lager wal geraakte filmpionier George Méliès. Prachtig en betoverend uitstapje van de peetvader van de misdaadfilm naar een (winters) sprookje voor de hele familie, met adembenemende beelden, een aangrijpend verhaal en prima acteurs. Ook in de bijrollen goed bezet. Met o.a. Sacha Baron Cohen als gemene station-inspecteur en een bijna negentigjarige Christopher Lee als vriendelijke boekenverkoper. De vrijwel vlekkeloze film kreeg elf Oscarnominaties.

Grootste kassucces uit de filmgeschiedenis - totdat Titanic het record brak - is een even komisch als meeslepend sprookje. Een jongetje neemt een bibberig, verdwaald buitenaards wezen in huis, maar moet het verbergen voor onbegrijpende volwassenen. Steven Spielbergs lofzang op de kinderlijke onschuld en hang naar avontuur bezorgt zelfs de meest sceptische kijker een brok in de keel. Tot veler verontwaardiging werd Spielberg bij de Oscars gepasseerd - ten faveure van Richard Attenboroughs Gandhi - maar er gingen wel prijzen naar Spielbergs vaste componist John Williams en naar de disciplines geluid en visuele effecten.

Meteen weer een Steven Spielberg-film in de lijst: deze nauwelijks verouderde ode aan de avonturenfilms waar de jonge Spielberg op zaterdagmiddag naar placht te kijken. Waarin de heldhaftige archeoloog Indiana 'Indy' Jones het aan de stok krijgt met een onbetrouwbare rivaal, die in opdracht van Hitler op zoek is naar de mythische Ark des Verbonds, een historisch relikwie dat magische krachten heet te bezitten. Dus moet Indy afwisselend ingenieuze dodelijke vallen in ruïnes, griezelige fauna en akelige nazi's ontwijken. Spannend en grappig, een absoluut hoogtepunt in het sympathieke genre. Beter dan de vier vervolgfilms.

Nadat Courtney Love, weduwe van Nirvana-zanger Kurt Cobain (1967-1994), de docu The Kid Stays in the Picture zag, benaderde ze regisseur Brett Morgen en gaf die exclusieve toegang tot haar privéarchief. Morgen vond daar stapels homevideo's, kunst, dagboekaantekeningen en geluidsmontages van Kurt, en bewerkte het geheel tot een hallucinante trip van een film, waarin Cobain zowel creatief genie als meelijwekkende junk is. Interviews met intimi en prachtige animaties van Nederlander Hisko Hulsing maken dit bijzondere, soms pijnlijk intieme document af.

Geen film voor cynici, deze biografische docu over Amerikaanse kindertelevisiepionier en ultieme brave borst Fred Rogers (1928-2003). Of misschien júist voor cynici, want Rogers’ onvermoeibare missie om liefde, begrip en eerlijkheid te kweken was naast mierzoet ook onmiskenbaar krachtig. Dat hij volstrekt uniek en authentiek moet zijn geweest, maakt deze toepasselijk rustig gebrachte mix van interviews en archiefmateriaal geheel geloofwaardig. Wie na anderhalf uur nog geen Mr. Rogers-overdosis heeft, kan ook de speelfilm A Beautiful Day in the Neighborhood (2019) nog bekijken, met Tom Hanks in de rol van de kindervriend.