Jury Duty: slim geschreven mash-up van een realityserie en een sitcom

‘Het lijkt wel een realityserie’, lacht Ronald Gladden in een van de acht afleveringen van Jury Duty. Hij is net aangekomen bij de rechtbank in Californië waar hij als jurylid betrokken is bij een rechtszaak. Hij staat al even te wachten voor de metaaldetector omdat een van zijn collega-juryleden hoopt binnen te komen met zijn zelfgefabriceerde ‘chair pants’ (of ‘chants’ zoals de uitvinder ze doopt) – een broek waaraan twee aluminium krukken als een soort poten zijn vastgemaakt, zodat de drager overal kan gaan zitten. Iets dat handiger klinkt dan het is. Zeker als je probeert een met metaaldetectoren beveiligde rechtbank binnen te gaan.

Gladden, een opvallend vriendelijke man van eind twintig, moet er wel om lachen. Net als om al die andere bijzondere, soms ronduit bizarre dingen die hij meemaakt sinds hij onderdeel uitmaakt van de elfkoppige jury. Een jurylid raakte gewond, twee andere werden verliefd, en de rechtszaak die wordt behandeld neemt iedere dag een nieuwe, nóg vreemdere wending. Oh, en acteur James Marsden zit ook in de jury – overigens wel als reservelid, iets waar ‘Hollywoodster Marsden’, gewend als hij is om in de schijnwerpers te staan, niet helemaal goed mee kan omgaan. Er gaat dan ook geen moment voorbij waarop de acteur de aandacht niet op zichzelf of zijn carrière probeert te vestigen.

Gladden bekijkt het allemaal, soms met een klein glimlachje, af en toe met een grijns en regelmatig met opgetrokken wenkbrauwen van verbazing. Dat laatste vooral als hij denkt dat niemand kijkt. Alleen kijkt er altijd iemand. Want Gladden en zijn mede-juryleden worden non-stop gefilmd. Achter iedere spiegel en in iedere kast zit een camera. De beelden worden niet gebruikt voor een documentaire over het juryproces, het programma waar de twintiger zich voor heeft opgegeven, maar voor de serie waarvan hij – zonder dat hij het weet – de hoofdpersoon is: Jury Duty, een soort mash-up van een realityserie en een sitcom over een man die denkt dat hij een jurylid bij een rechtszaak is, terwijl hij in werkelijkheid de enige deelnemer aan een realityprogramma is. Alle andere juryleden, de verdachte, de rechter en zelfs de beveiligingsbeambten, zijn acteurs.

Jury Duty had heel snel flauw kunnen worden, want het is niet veel meer dan een bijzonder uitgebreid opgezette grap die met iemand wordt uitgehaald. Dat de serie toch wonderwel goed werkt, en op momenten zelfs oprecht hilarisch is, is te danken aan de slimme manier waarop hij is geschreven en aan de sterke en geloofwaardige groep acteurs - met James Marsden die hiervoor zijn ego volledig overboord heeft gegooid, voorop. Al is het vooral Gladden die een ware ster blijkt te zijn. Een held zelfs. Zonder dat hij het zelf doorheeft.