Joel Meyerowitz en Maggie Barrett zijn al decennia samen. Two Strangers Trying Not To Kill Each Other legt hun liefde, maar ook de pijn en jaloezie in hun huwelijk bloot.

Een sfeervolle, kaarsverlichte kamer. Zij speelt piano, hij zit op de trap te luisteren, een boek op schoot. Een echtpaar op leeftijd dat woordeloos de liefdevolle harmonie van een lang huwelijk verbeeldt. Al dertig jaar zijn ze samen. Het is zijn tweede en haar vijfde huwelijk. Ze hebben hun portie leed en verdriet gehad, zoals iedereen in deze levensfase wel iets voor z’n afbrokkelende kiezen heeft gekregen, maar ze zijn ook bevoorrecht, met een appartement in New York en een huis in de Toscaanse heuvels.

Hij is Joel Meyerowitz, wereldberoemd fotograaf. Zij is Maggie Barrett, schrijver van romans die niemand wilde uitgeven. Two Strangers Trying Not To Kill Each Other is een portret van hun verhouding: twee creatieve mensen die in de herfst van hun leven samen dansen, de was opvouwen, pingpongen en nog lang niet zijn uitgepraat. Dat leven wordt vervat in fabelachtig mooie plaatjes van Toscane, afgewisseld met beelden van kolkend New York. Maar daaronder sluimert onvrede. Gelukkig maar, want wie heeft er zin om ruim anderhalf uur getuige te zijn van het huwelijksgeluk van twee wildvreemde mensen?

Meyerowitz is 84, maar nog volop aan het werk. Overal waar hij zich vertoont, wordt hij omringd door bewonderaars. Het duurt niet lang voordat Barrett duidelijk maakt waar de pijn zit: hij is beroemd en zij niet. Wat ze ook heeft geprobeerd in haar leven, het is onmogelijk gebleken onder zijn slagschaduw uit te komen.

Alles voor de kunst

In gestileerde en soms gemanipuleerde beelden, die heel mooi, maar af en toe ook ongemakkelijk intiem zijn, legt regisseurskoppel Jacob Perlmutter en Manon Ouimet die pijn bloot. Meyerowitz is een zeldzaam toegewijde echtgenoot: geduldig, zorgzaam, begripvol. Zelfs als Barrett na een akelig ongeluk langdurig moet revalideren en hem vanuit haar ziekbed toesnauwt wat hij wel en niet moet doen om haar pijn te verlichten, blijft hij kalm en teder. Heel wat kijkers zullen denken: doe mij zo’n man.

Tegelijkertijd vraag je je af wat de hoofdpersonen bezielt om aan deze documentaire mee te werken. Als Barrett kermend van de pijn in haar nachthemd op haar bed ligt terwijl de fysiotherapeut haar gebroken been probeert te strekken, staat aan het voeteneind niet alleen Perlmutter te filmen, ook haar eigen Joel pakt zijn camera erbij om het tafereel vast te leggen. Alles voor de kunst, lijkt de onuitgesproken gedachte. Zelfs als je niet de kunstenaar bent die je zo graag had willen zijn

Two Strangers Trying Not To Kill Each Other is te zien op IDFA.

de nieuwste documentairetips in je mailbox?