Mariska voelde zich thuis de koningin. Haar man John wist alles, kon alles en regelde alles. Als een van hun vier kinderen jarig was, zorgde John op YouTube-filmpjes naar originele traktaties. Hij bracht spontaan bloemen mee voor Mariska, deed de boodschappen, kluste. Maar toen hij net klaar was met het dak van de uitbouw, kreeg John een herseninfarct. Hij raakte halfzijdig verlamd en verloor een groot deel van zijn woordenschat. Vanaf dat moment waren de rollen omgedraaid en zorgde Mariska voor John.
Nederland telt zo’n vijf miljoen mantelzorgers. De overheid verwacht dat in 2040 iedere Nederlander voor een naaste zal zorgen. Maar wie zorgt er voor de mantelzorger? Nu al voelt bijna tien procent van hen zich zwaar belast. Ongeveer een kwart van alle mantelzorgers heeft naast de zorg voor een dierbare nog een betaalde baan.
In de nieuwe zesdelige documentaireserie Kanaal Sociaal volgen regisseurs Nelleke Koop en Stephane Kaas een jaar lang de levens van zes mantelzorgers in Deventer. Wanneer zij niet (betaald) werken, staan hun levens in het teken van de dierbare die zij verzorgen. De mantelzorgers gaan mee naar de fysiotherapeut of logopedist, houden het huishouden draaiend, helpen met aankleden en de dagelijkse verzorging. Regelmatig vragen ze zich af of er ooit weer ruimte gaat komen voor hun eigen behoeften en verlangens. Maar heel veel tijd om daarbij stil te staan is er niet. Er moet altijd nog wel een was worden gedraaid of een maaltijd gekookt.
Om haar gezin met vier kinderen te onderhouden, werkt Mariska in de zorg. Als ze terugkomt van haar nachtdienst maakt ze ontbijt voor het hele gezin, brengt ze de jongste naar school en helpt ze haar man met aankleden. Dan gaat John klussen. Mariska zet de spullen voor hem klaar. Als dat gelukt is, kan ze eindelijk gaan slapen. Op de bank, dat wel. Want John kan haar ieder moment nodig hebben. En met de gordijnen open, en het geluid van de elektrische zaag op de achtergrond.