Rhoon-Noord (gemeente Albrandswaard) is een wijk waarin iedereen zijn eigen domeintje heeft, en waar iedereen elkaar óók een beetje in de gaten houdt. Maar Rhoon-Noord is ook een wijk waarin het gevoel van onveiligheid groeit, met name omdat de rol van de overheid steeds kleiner is geworden.
Gelukkig was daar Buurtpreventie Albrandswaard om in het gat te springen, onder leiding van de zéér toegewijde initiatiefnemer Hans. Hans laat zich geen opperhoofd noemen, maar ziet zichzelf vooral als een ‘aanspreekpunt’. ‘Zijn’ buurtwacht zorgde er de afgelopen jaren voor dat het weer stil werd in Rhoon-Noord, dat de overlast door ‘drank, drugs en loverboys’ afnam, en dat er alleen al 45 huishoudens met problemen geholpen werden.
Documentairemaker Frans Bromet geeft het in de voice-over van zijn heerlijke documentaire De burgerwacht zelf al aan: dit zijn taken die voorheen ‘gewoon’ door de overheid werden verzorgd. De buurtwacht lijkt daarmee het zoveelste gevolg van jarenlang bezuinigingsbeleid, maar de oprichting ervan heeft óók iets moois. De sociale cohesie is enorm gegroeid in de buurt, het clubhuis is een plek waar mensen een veilige haven vinden en de buurtwacht biedt goedbedoelende vrijwilligers een kans om zélf een steentje bij te dragen aan de leefbaarheid van hun wijk.
En hoewel Bromet zich soms terecht afvraagt of de waakzaamheid van de buurtwacht niet doorslaat in bemoeizucht, zijn dit vooral héél lieve mensen die iets goeds willen doen voor hun eigen buurtje. Lieve mensen die in de steek zijn gelaten door de uitwassen van het neoliberalisme. Lieve mensen die nu zélf hondenpoep moeten opruimen, omdat de ‘hondenpoepzuiger’ is wegbezuinigd. En ach, dat kleine beetje bemoeizucht is ze dan best vergeven.