Anne (32) zoekt vrienden: kwetsbaar portret over vriendschap

Bij het plannen van een feestje voor haar tweeëndertigste verjaardag realiseert Anne zich dat al haar vriendschappen zijn opgedroogd. Ze neemt haar oude en verwaterde vriendschappen onder de loep terwijl ze actief op zoek gaat naar nieuwe vrienden. De film zou in eerste instantie gaan over de essentie van een goede vriendschap. Anne van der Steen: ‘Later realiseerde ik me dat mijn eigen onzekerheid de kern van de documentaire moest worden. Zo begon het zelfonderzoek naar mijn eigen vriendschappen.’

In de film onderneemt Anne veel: ze gaat op vriendendates, probeert vriendschappen te sluiten op de voetbalclub en voert confronterende gesprekken met haar oude vrienden. ‘Eigenlijk vond ik alles heel eng. De camera was echt een stok achter de deur, want zonder zou ik nooit mijn vrienden hebben opgebeld met de vraag hoe het nou kan dat het niet lukt.’ Deze gesprekken, hoewel confronterend en niet altijd even fijn, hebben Anne voor haar gevoel veel opgeleverd. ‘Het is fijn dat de dingen waar je al die tijd onzeker over bent bespreekbaar worden. Dat het uit mijn hoofd kwam en concreet werd. Het is tweeledig: spannend en eng, maar ook fijn en waardevol dat mensen de moeite namen erop te reflecteren.

Anne (32) zoekt vrienden is de tweede film van theatermaker Anne van der Steen. In haar debuutfilm Anne en de vuilnismannen, over hoe het is om vuilnisman te zijn, is ze ook zelf het onderwerp. ‘Ik hoop dat ik een soort stijl heb die dichtbij komt, kwetsbaar is en daarnaast een theatraal en humoristisch aspect heeft.’ Gedurende het filmproces van Anne (32) zoekt vrienden heeft Van der Steen haar verwachtingen over vriendschappen bijgesteld. ‘De hechte vriendschap waar ik naar op zoek ben is misschien niet altijd realistisch. Die vrienden komen uiteindelijk niet zomaar aan de deur, zo simpel is het. Dus je moet naar buiten, je moet proberen en het risico nemen om volledig onderuit te gaan.’

Moeite hebben met het vinden van vrienden is voor de millennialgeneratie een herkenbaar onderwerp. ‘Sinds ik er opener over ben, hoor ik het van veel kanten. Dat heeft me wel getroost, dat je niet de enige bent die daarmee zit.’ Er heerst dan ook, zo ook bij Van der Steen zelf, schaamte rondom het onderwerp. ‘Het was best een groot geheim. Ik schaamde me dat het niet lukte een vriendschap te onderhouden. Ik heb best wel lang tegen collega’s gedaan alsof ik naar feestjes ging, of carnaval of oud en nieuw ging vieren. Het heeft me geholpen eerlijk te zijn, en anderen worden er ook eerlijker van. Dus ik hoop dat deze documentaire mensen laat zien dat ze niet alleen zijn en dat het iets oplevert als je er open over bent.’