‘Welkom Jan, Piet, Kees en Peter – ik geloof dat ik nu het overgrote deel van de mannen in de zaal wel heb aangesproken – bij deze avond ter emancipatie van de Nederlandse boomerman. Een bijzondere avond, want ons domein bevond zich decennialang áchter de camera. Lang gold dat alleen de man uit de voeten kon met ingewikkelde knopjes, metertjes en elektronica. Bovendien was het onze taak de benen, borsten en billen van Willie, Bep, Annie en Marietje tijdens de door ons zo zuurverdiende kampeertripjes in beeld te brengen, zodat we tijdens dia-avonden met de buren onze mannelijkheid konden bevestigen. Dat deze tijden definitief zijn veranderd, bewijzen de straks getoonde amateurbeelden uit de eerste aflevering van de documentaireserie Nederland op film, gepresenteerd door Wim Daniëls.
Het is goed om dit nog eens hardop uit te spreken: we hebben deze avond níet georganiseerd vanuit nostalgie, maar omdat het interessant is om met de ogen van nu te kijken naar ons recente verleden. Zo aanschouwt u straks een machowereld uit de jaren vijftig vol met cowboy-en-indiaantje-spelende jongetjes en rokende en drinkende spierbundels die in uniform grenzen opzoeken. Uniek is de terugblik op een viswedstrijd in het Friese Finkum waarin de lengte van de gevangen vis de winnaar bepaalde – een culturele uiting die heden ten dagen nog steeds op het datingprofiel van de dolende man is terug te vinden.
Omdat het 2024 is, mogen alle mannenemoties er vanavond zijn: van blijdschap vanwege de bevrijding uit het knellende keurslijf tot verdriet omdat we onze monopolypositie door de vrouwenemancipatie zijn kwijtgeraakt. De zakdoekjes liggen reeds voor u klaar op het aanrecht. Naast de airfryer, overigens. Want wegens de afwezigheid van Willie, Bep, Annie en Marietje gooien we de bitterballen vanavond gewoon lekker zélf in de frituur.’