Netflix-tips: The Hunt en Society of the Snow

De 63-jarige Elena (sterke rol van Mercedes Morán, bekend van La Ciénaga) lijdt aan de ziekte van Parkinson. Op een dag wordt haar dochter dood gevonden in een kerk. Politie concludeert zelfmoord, maar Elena vermoedt moord en gaat - ondanks haar beperkende ziekte - op onderzoek uit. Wat volgt is geenszins het moordmysterie dat je verwacht bij dit soort premissen: Elena sabe van regisseur Anahí Berneri (Un año sin amor) draait om de getroebleerde relatie tussen moeder en dochter, die door flashbacks steeds wat meer vorm krijgt in de film. Een langzaam en ietwat warrig vertelde karakterstudie over moederschap en mantelzorg, met mooi acteerwerk. Gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Claudia Piñeiro.

Een groep ontvoerde Amerikanen ontwaakt in een bos, naast een kist vol wapens waar een varkentje genaamd Snowball uit komt trippelen. Ja precies, naar het idealistische varken uit Animal Farm. Wat volgt is een nogal ongelijke strijd op leven en dood tussen leden van de ‘weldenkende’ democratisch-liberale elite en ‘dom’ conservatief werkvolk, in een mijnenveld van politieke correctheid, fake news, morele superioriteit en aannames die oordelen (lees: kapotschieten) legitimeren. Heerlijk pretentieloos, politiek popcornvermaak verpakt in een B-horrorsatire. Met een glansrol voor de hangende mondhoeken van Betty Gilpin (uit GLOW).

Gebaseerd op een verhaal van Richard Bachman - pseudoniem voor Stephen King. Arnold Schwarzenegger speelt een integere soldaat in een futuristische big brother-maatschappij anno 2017. Als hij het verdomt mee te doen aan een slachting onder burgers moet hij voor straf meedoen aan de dodelijke gladiator-tv-show The Running Man. Schwarzenegger in een glitter-hansopje, voormalig worstelaar (en latere politicus) Jesse Ventura als gladiator Captain Freedom, de ijzersterk spelende showhost Richard Dawson als tirannieke spelleider: deze film is natuurlijk ietwat mal, maar voor wie hem vooral niet serieus neemt is hij ook best innemend, grappig en spannend.

In 1972 stort een vliegtuig neer in het Andesgebergte, met aan boord een Uruguayaans rugbyteam. Slechts 29 van de 45 inzittenden overleeft de crash op de besneeuwde bergtop, en moeten daar zien te overleven. Deze tragische en in de media breed uitgemeten gebeurtenis is meermaals verfilmd, maar deze versie van regisseur Bayona (van rampenfilm The Impossible) is de beste en meest realistische van allemaal. Hij baseerde zich op het gelijknamige boek van journalist Pablo Vierci - die dat schreef met hulp van een aantal overlevenden - en vond precies het juiste evenwicht tussen werkelijk adembenemende actie en lange dialogen over ethische kwesties. Want hoe ver ga je om te overleven?

Energieke feelgooddocumentaire over de Amerikaanse honkbalvernieuwer Mike Veeck, een workaholic met een groot hart die stadionbezoek aan honkbalwedstrijden revolutioneerde door het op te leuken met extra entertainment, zoals vuurwerkshows. Als zoon van de grote Bill Veeck - die eigenaar was van de Chicago White Sox - had Mike het idee iets te moeten bewijzen. Dus konden de stunts die hij tijdens de wedstrijden organiseerde hem niet gek genoeg zijn. Een van die ludieke acties leidde tot een schandaal dat Bill zijn baan kostte en van Mike een paria maakte in de honkbalwereld. Het speelse, anekdotische The Saint of Second Chances laat zien hoe hij weer opkrabbelde.

Deze ‘origin story’ van de Joker, de grootste schurk uit de Batman-comics, is meer karakterstudie dan superheldenfilm. We volgen de neergang van de labiele veertiger Arthur Fleck, een freelanceclown die nog bij zijn moeder woont. Wanneer zijn therapie wordt stopgezet en hij zijn baan verliest slaan bij de aanvankelijk gedweeë Arthur de stoppen door. Verrassend sombere film van Hangover-regisseur Phillips, die zich duidelijk heeft laten inspireren door de Scorsese-films Taxi Driver en King of Comedy. Met een weergaloze, Oscarwinnende hoofdrol van Joaquin Phoenix, die voor zijn rol 25 kilo afviel en daarmee de meest uitgemergelde superschurk uit de filmgeschiedenis werd. Ook de score van Hildur Guðnadóttir kreeg een Oscar. Verkozen tot VPRO Cinema's Film van het Jaar 2019.