Dead Talents Society: een van de liefste horrorfilms uit de filmgeschiedenis

In 2022 opende het festival van Cannes met de horrorkomedie Coupez! Dat was even schrikken voor het aanwezige publiek, want de nieuwe film van regisseur Michel ‘The Artist’ Hazanavicius, een remake van het Japanse One Cut of the Dead, begon als een afgrijslijk slecht en knullig verteld zombieverhaal. Maar langzaam werd duidelijk waarom het begin zo slecht was, waarna dat eerste half uur met terugwerkende kracht juist hilarisch werd. Coupez! bleek uiteindelijk een even verrassende als indrukwekkende filmervaring. Iets vergelijkbaars is het geval bij de horrorkomedie Dead Talents Society van de Taiwanese regisseur John Hsu.

De film begint chaotisch. In hoog tempo maken we kennis met de personages, die allemaal een gruwelijke dood zijn gestorven maar zelfs in het hiernamaals geen rust vinden. Want wat blijkt, als je sterft kom je in een tussenleven terecht, waarin je in een soort reality-tv show – de Dead Talents Society – zoveel mogelijk mensen in het echte leven de stuipen op het lijf moet zien te jagen. Lukt dat niet, dan verdwijn je voor eeuwig en altijd. Dat blijkt nogal een opgave voor Het Nieuwe Meisje (een andere naam krijgt ze niet in de film), dat voor haar dood verschrikkelijk verlegen was.

Dead Talents Society zit zo boordevol grappen en schrikmomenten dat het je regelmatig gaat duizelen. Wat nog eens versterkt wordt door de gejaagde holderdeboldermontage. Maar na het eerste half uur, wanneer we de persoonlijke geschiedenis van de personages leren kennen en het tempo flink wordt teruggeschroefd, slaagt de film er ook in de kijker te ontroeren. Het Nieuwe Meisje wordt namelijk door een groepje andere misfits onder hun hoede genomen, waarna Dead Talents Society een van de liefste en sympathiekste horrorfilms uit de filmgeschiedenis wordt. Een soort coming-of-age... after you’re dead.

Dat hebben een heleboel bezoekers van de VPRO Preview- en Reviewdag op het afgelopen IFFR nooit mogen meemaken, want die liepen – zo hoorden we later – in dat eerste half uur de zaal uit. Zo misten ze de omslag in de film en de verrassende en (toch ook wel) indrukwekkende filmervaring die Dead Talents Society is. De mensen die bleven zitten gaven de film gemiddeld ruim 4,2 (van de maximaal 5) sterren, waardoor Dead Talents Society in Rotterdam bij de Publieksprijs op de 38ste plaats eindigde (van in totaal zo’n 500 titels).

Inmiddels heeft de film op meer dan een half dozijn festivals prijzen gewonnen, waaronder op het belangrijkste festival voor de fantastische film ter wereld, dat in het Spaanse Sitges. Maar oordeel vooral zelf.